“เออ ก็ให้มันพังไปทั้งหมดเลยละกัน!” สองมือเขากดลงที่ริมฝีปากฉันด้วยความรุนแรง ฉันทำได้เพียงแค่ดิ้นขัดขืนทั้งที่รู้ว่าไม่มีทางจะรอดไปหรือสู้เซฮุนได้เลย
ขอเพียงแค่ใครสักคน....
จูบที่รุนแรงและต้องการทำลายมันเผาผลาญจนเจ็บไปทั่วทั้งปาก
มือฉันที่ถูกมัดอยู่ด้านหลังทั้งเจ็บและแสบจากแรงกดทับทั้งของตัวเองและคนด้านบน
เซฮุนถอนจูบออกและกดมันลงมาใหม่ฉันจึงกัดไปที่ลิ้นของเขา
“อ๊ะ”
“ปล่อยฉัน
หยุดทำบ้าๆสักที”
ใบหน้าอีกคนแดงก่ำก่อนจะมองหน้าฉันอย่างโกรธเคืองเสื้อกล้ามด้านในกลับถูกฉีกไม่เป็นชิ้นดี
“กรี๊ด!!!”
“ร้องดังแค่ไหนใครมันจะได้ยินเธอ”
ฉันเกลียดเขา
เสื้อฉันถูกฉันออกเหลือเพียงเชิ้ตด้านนอกที่ยังไม่ถอดไปไหนกลับถูกล่นเผยให้เห็นไหล่
บางอย่างที่ฉันไม่อยากจะให้เขาเห็นมันกลับถูกดึงออกมา ไอ้คาราเมลอัปยศที่ฉันเพิ่งใช้กับเซน่าไงละ
เขากินมันลงไปแล้วยัดเข้าปากฉันสองเม็ดก่อนจะบดจูบลงมาอีกครั้ง
“อื้อ”
ฉันนิ่งรับสัมผัสตรงปลายลิ้นเมื่อความเร่าร้อนถาโถมเข้าใส่อย่างรวดเร็ว
อาการมันไม่น่าเร็วขนาดนี้ถ้าฉันไม่กลืนมันเข้าไปทั้งสองเม็ด
เซฮุนยังจูบอยู่อย่างนั้น
ในใจฉันบอกกับตัวเองให้ปฏิเสธและขัดขืนเหมือนเคยแต่ไม่เป็นตามนั้นเมื่อร่างกายฉันมันรับสัมผัสจากเขา
ไม่อ่อนโยน...
ทุกรสจูบที่อีกคนมอบให้มันเต็มไปด้วยความรุนแรง
ฝ่ามือที่ไล้วนอยู่ที่หน้าท้องเนินอกและชุดชั้นใน มันทำหัวฉันปั่นไปหมด
ฉันลืมตามองการกระทำของคนด้านบนอีกครั้งเมื่อจูบอันร้อนแรงถูกถอนออกไป
เซฮุนหน้าแดงก่ำ เขายกชุดชั้นในมาให้ฉันดูแล้วโยนมันไปไหนสักที่
“อ่ะ! อย่านะเซฮุน”
“...”
ไร้เสียงตอบรับ
ฉันเริ่มร้อนเหมือนอยู่ในห้องที่ไม่มีแม้แต่ลมหรือความเย็นทุกอย่างในร่างกายมันร้อนไปหมดและเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ฉันไม่สามารถควบคุมร่างกายตัวเองได้ เซฮุนก้มลงชิดคอฝ่ามือเขาลูบวนอยู่ตรงนั้น
ส่วนอ่อนไหวของร่างกาย เสื้อผ้าฉันที่ถูกถอดไปตอนไหนไม่รู้
“เร็วๆได้ไหม
ฉันไม่ไหวแล้วนะ”
“เมื่อกี้เธอยังปฏิเสธอยู่เลย”
ถึงแม้จะบอกแบบนั้นแต่แรงกระตุ้นที่ปลายนิ้วมือของเซฮุนมันทำฉันแทบคลั่ง
“ขอร้องฉันสิคุณ”
“มะ
ไม่ อือ”
ฉันต้องผวาและกระตุกซ้ำๆเมื่อปลายนิ้วมือของอีกคนกรีดกรายไปตามรอยแยกของร่างกายฉันช้าๆ
หน้าอกที่ไม่มีสิ่งใดปกปิด ถูกอีกคนกระทำด้วยความรุนแรงถึงแม้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นแต่ฉันกลับชอบ
และแอ่นรับสัมผัสอันวาบหวามที่อีกคนมอบให้
“พูด!”
“ไม่
ออกไปนะ ออกไป”
ปลายนิ้วสอดแทรกเข้ามาในร่างกายด้วยความรวดเร็ว แรงขยับเข้าออกทำฉันแทบบ้าไปกับความเร้าร้อนของร่างกายตัวเอง
ความรู้สึกเจ็บแม้มีอยู่บ้างกลับไม่เท่ากับความต้องการของฉันสมองมันขาวโพลนเหมือนกับลอยอยู่ในห้องว่างที่มีแต่แสงสว่างร่างกายส่วนล่างฉันกระตุกซ้ำดวงตาที่มีน้ำตาไหลรินออกมาไม่หยุด
“อื้อเซฮุน”
ฉันส่ายหน้าไปมารั้งสติตัวเองแต่กลับทำไมได้เมื่อความต้องการมันมีมากกว่าเขาทำให้ฉันสูญเสียความเป็นตัวเอง
“อ่า
ยู...”
ฉันได้ยิน...
บางอย่างที่ทำให้ร่างกายมันชาไปทั้งตัว
ฉันหยุดนิ่งเลิกขัดขืนกับความรู้สึกไม่ต้องการของตัวเองแล้วปล่อยให้ร่างกายมันเป็นไปตามที่เซฮุนบังคับ
สิ่งแปลกปลอมถูไถอยู่ตรงรอยแยกของร่างกายและสอดเข้ามาภายในร่างกายฉันอย่างลำบาก
มันทั้งทำให้ฉันเกร็งเพราะความเจ็บและรู้สึกกลัวไปในคราวเดียวกัน เซฮุนก้มจูบมาอีกครั้งสองมือเขายังบีบเคล้นกับหน้าอกฉันไม่หยุด
มากเกินไปแบบนี้มันมากเกินไป
“ป้องกัน
นาย...”
“เงียบ!”
“มะ
ไม่ อ๊ะ อ่า อ๊ะ เจ็บ”
ความเร่าร้อนภายในสาดเข้าใส่ร่างกายฉันด้วยความบ้าคลั่ง
มือฉันถูกปลดเข็มขัดออกสมองสั่งให้ผลักไสหรือเอาตัวเองออกจากวังวันนี้ไปให้ไกลแต่ความเป็นจริงแล้วฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกซะจากรับกับสัมผัสร้อนแรงและหนักหน่วงที่อีกคนมอบให้
“อ่า
อ๊ะ อืม...”
“อ่า เซฮุน เบาหน่อย...”
ลิ้นฉันดูเหมือนจะชาไปแล้วเมื่อคำพูดที่กลั่นออกไปอีกคนไม่แม้แต่จะฟังกลับถาโถมความรุนแรงนั้นเข้าใส่ไม่ยั้ง
อย่างนี้มันมากเกินไป ฉันไม่ไหว
แม้ร่างกายฉันจะกระตุกซ้ำและบีบรัดแค่ไหน
ความร้อนที่ถูกส่งมาอยู่ในช่องท้องก็ไม่มีแววว่าจะหยุดเลย
เซฮุนยังกระแทกมันเข้ามาซ้ำๆและยิ่งมากขึ้นร่างกายฉันและเขาก็ยิ่งร้อนขึ้น
ความร้อนถูกส่งเข้ามาด้านในอย่างบ้าคลั่งก่อนทุกอย่างจะหยุด
“หึๆ”
“พะ
พอ”
แววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธมองฉันในระยะใกล้
เขาก้มลงมากัดที่ปลายจมูกฉันเบาๆแล้วกวาดมองรูปหน้าอยู่อย่างนั้นฝ่ามือฉัน
จับเข้าที่หน้าอกฉันแม้พยายามผลักเขาด้วยมือที่สั่นเทาแต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการรั้งมากกว่าเมื่อรู้สึกไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรง
ความเป็นตัวตนของฉันและเขายังไม่ถอนออกจากกัน
และความอยากเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งเมื่ออีกคนโยกสะโพกเบาๆ
“เธอจะกินยาคุมทั้งๆที่ซิงงั้นหรอคุณ”
ความชื้นแตะไต่ไปตามคอและใต้คางฉัน
“มะ
ไม่ เซฮุนอ่า” สองมืออีกคนกอบกุมทรวงอกฉันไว้แล้วบีบอย่างต้องการระบายอารมณ์
“ฉันเกลียดโคตร
ไอ้พวกที่โกหกกลบความชั่วของตัวเอง”
ฉันถูกดึงให้ขึ้นไปนั่งบนตักของเขา
สองมือยังจับสะโพกฉันยึดไว้แล้วโยกมันรับแรงของตัวเขาเอง
ฉันรู้สึกจุกไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกว่ามันลึกมากขึ้นใกล้มากขึ้นและน่ากลัวมากขึ้น
ใบหน้าอีกคนยังจ้องมองฉัน เขาจับลำคอฉันบังคับให้ก้มลงมองการกระทำของตัวเอง
การกระทำอันน่าอายที่ฉันทำอยู่
“อ่า
อ๊ะ อา พอแล้ว”
“จนกว่าฉันจะพอเธอไม่ต้องออกความเห็นหรอก”
จากนั้นร่างกายฉันกลับถูกผลักลงที่เตียงอย่างเดิม
ทุกสิ่งอย่างเต็มไปด้วยความรุนแรงและความโกรธ
ร่างกายฉันมันเหมือนจะพังไปกับสัมผัสอันดุเดือดของเซฮุน
จากที่ต้องการก่อนหน้าฉันกลับคิดว่ามันเริ่มเจ็บขึ้น
เมื่อแรงเสียดสีไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลย
“ไม่ไหว”
“อ่า
ไม่ไหวก็ต้องไหว”
ทำไมเขาเป็นคนอย่างนี้
ฉันแสบตรงช่วงล่างและเริ่มรู้สึกเจ็บปวด
สติเริ่มกลับคืนมาฝ่ามือของตัวเองยังกดย้ำที่แผ่นหลังหน้าอกและต้นแขนของอีกคนจนเกิดรอย
ฉันเจ็บ...ใครก็ได้ช่วยที
เซฮุนไม่ถอยห่างจากฉันไปเลย
เขาเอาแต่รังแกด้วยความรุนแรงและดิบเถื่อนอยู่แบบนี้ช่องท้องฉันร้อนซ้ำๆและกระตุกอยู่เรื่อยๆ
แม้ว่ามันจะถึงจุดสิ้นสุดกี่ครั้ง แต่เขาก็เริ่มใหม่ทุกครั้ง ร่างกายฉันมันรู้สึกปวดและเจ็บไปทั้งตัว
“อ่า
อ๊ะ อ๊า เซ เซ ฮุน”
“...”
ฉันควรจะบอกให้เขาพอได้แล้วแต่กลับไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้
ความจุกแล่นเข้าที่ท้องพร้อมกับความร้อนจากร่างกายของอีกคนแม้ว่าเขาจะหยุดแต่ทุกครั้งมันก็เริ่มใหม่เมื่อสะโพกนั้นเริ่มขยับเข้าออกในร่างกายฉันอีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ฉันกลืนน้ำลายลงคอแล้วหันไปด้านข้างนอนรับสัมผัสที่น่ารังเกียจจากอีกคนอย่างไม่มีทางหนี
ฉันคิดถึงพ่อแม่ ทำไมฉันต้องถูกทำร้ายจากครอบครัวนี้ซ้ำๆ
คนที่น่าจะตายๆไปซะน่าจะเป็นตัวฉันเอง...
กลับไปหน้าบทความ
>>> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1316016&chapter=7
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น