“คงต้องปล้ำ...”
เซฮุนดึงยูขึ้นนั่งเขาดึงขาสองเธอให้กางออกก่อนยกขึ้นนั่งที่ตักของตัวเองเจ็บก็เจ็บหิวก็หิวทำไงได้กลิ่นตัวเธอหอมล้อเขาเอง
...อยาก
“นาย หยุด อย่ามอง”
“จะมอง!!” ยูได้แต่กัดริมฝีปากทั้งอายทั้งเขินนั่งค่อมยังไม่พอมาถอดเสื้ออกต่อหน้าอีกอายแล้วอายอีกเซฮุนกวาดสายตามองใบหน้าสวยแล้วอมยิ้มออกมาทำเอายูทำหน้าไม่ถูกเลยประกบจูบที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง
ลิ้นร้อนส่งเข้าไปกวาดต้อนความหวานทำเอาลมหายใจเธอสะดุดเมื่อยูเริ่มเคลิ้มตามเซฮุนจัดการถอดเสื้อเซิ้ตตัวโตที่ถูกถอดกระดุมออกจนหมดออกจากร่างกายขาวสุขภาพดีตรงหน้า
ทั้งหน้าอกที่ใหญ่เกินตัวและบั้นท้ายกลมมนทำเซฮุนอดคิดไม่ได้ว่าเธอไม่ได้สวยแค่หน้าตาเขานี่แหละผู้ชายที่โชคดีที่สุด
“ถ้าไม่ปล่อยมือจากผมฉันโดนแน่ ผู้หญิงอะไรใหญ่ไปหมด”
“นาย ยะ หยุดลวนลามฉันได้แล้ว”
“ไม่ได้จะลวนลามจะ เอา ชัดไหม จะเอา”
“ไอ้
อื้อ”
เซฮุนกดริมฝีปากจูบครั้งแล้วครั้งเล่าจนบวมเจ่อมือไม้อยู่ไม่สุกริมฝีปากกดทับไล้ลงสร้างรอยตามหน้าอกแรงขัดขืนไม่เป็นผลให้เซฮุนหยุดกระทำเขาชอบซะอีกเร่าใจไปอีกแบบสองมืออ้อมไปด้านหลังปลดตะขอบราเซียออกแล้วดึงชุดชั้นในที่โคตรจะเกะกะออกให้พ้นทางจนสายขาดออกจากกันสร้างรอยแดงให้ผิวขาวของยูจนรู้สึกเจ็บ
เขาผลักร่างเธอให้นอนลงบนเตียงก่อนนำริมฝีปากเข้าครอบครองยอดอกชมพูที่ตั้งชูชันรอรบการสัมผัสฝ่ามือบางลดแรงที่ทุบหลังเขาลงเนินนานจนเปลี่ยนเป็นกุมผมเซฮุนไวแทนยูรู้สึกถึงสัมผัสแปลกมันวาบหวามจนเธอกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหว
เซฮุนไล้ใบหน้าลงสร้างรอยไว้มากมายใบหน้าอันร้ายกาจเลื่อนลงถึงหน้าท้องมือยังบีบหนักเบาอยู่บนหน้าอกใหญ่นิ้วสวยจับสัมผัสตรงปลายจนยูต้องกัดริมฝีปากไว้แน่นในขณะที่ริมฝีปากปลดกระดุมกางเกงขาสั้นของคนใต้ร่างอย่างยากเย็นเมื่อเธอบิดตัวไปมา
“ยู...อย่าดิ้น”
เขาจัดการผละออกจากเธอและใช้เวลาอันรวดเร็วถอดเสื้อผ้าและกางเกงของตัวเองและคนใต้ร่างที่หอบหายใจถี่ๆและแทรกตัวกลับไปดั่งเดิมเมื่อเธอทำท่าจะหนีอีกครั้งยูมองหน้าเซฮุนอย่างโมโหเขาแกล้งเธออยู่และมันทำเซฮุนอดยิ้มกับใบหน้างอนๆนั้นไม่ได้
“เห็นหมดแล้วจะยอมอยู่ไหม”
เธออยากจะกัดลิ้นลิ้นตัวเองตายให้รู้แล้วรู้ลอดกับความอายที่เซฮุนกำลังสร้างเขาก้มใบหน้ามองตรงกลางร่างกายทั้งที่ยูยังมองเห็นทุกสัดส่วนของเขาก็เริ่มเห่อร้อนตรงใบหน้าอีกครั้ง
เซฮุนก้มลงมามองหน้ายูมือสองข้างกุมมือเธอไว้แน่นพร้อมเอาหน้าผากมาชิดหน้าผากอีกคนไว้มองเข้าไปในดวงตาสวยที่ปรือตามองเขาอย่างดุๆกายแกร่งค่อยๆสอดแทรกเข้ามาช้าๆแต่คนใต้ร่างลืมตาโผลงเผลอสลัดมือออกแล้วเข้าสวมกอดเซฮุนไว้แน่นใช้เล็บสวยกดลงแผ่นหลังเป็นการระบายอารมณ์วาบหวามของตัวเอง
เมื่อดันเข้าจนสุดทางเซฮุนกัดฟันแน่นเพราะข้างในทั้งร้อนและแน่นไปหมดยูเอาแต่เกร็งไว้จนขยับไม่ได้เขายกเธอขึ้นมาค่อมไว้แล้วลูบผมสวยเบาๆเริ่มเล้าโลมยูอีกครั้งจนเธอคลายความเกร็งลง
“เจ็บไหม”
ยูส่ายหน้ารัวๆเซฮุนเห็นว่ามันน่ารักเลยคิดจะแกล้งเธออีกครั้งเขาล้มตัวลงนอนเป็นผลให้ยูอยู่ข้างบนคนบนร่างเริ่มเสียความเป็นตัวเองเมื่อเซฮุนเริ่มจับที่บั้นท้ายเธอแล้วโยกเบาๆเขาสวนเธอกลับทำเอาคนไม่มีประสบการณ์ฟุบหน้าลงกับอกแกร่งเพราะความจุก
“เจ็บหรือยัง?”
“ไอ้โรคจิต...อ๊ะ”
เซฮุนเริ่มโยกเอวยูเร็วขึ้นมันทำเธอจุกจนพูดไม่เป็นภาษาเมื่อได้ยินเสียงครางมากขึ้นทำเอาอารมณ์เซฮุนกระเจิงจนต้องพลิกขึ้นเป็นฝ่ายกระทำเอง
แรงกดกระแทกซ้ำๆที่ไม่ผ่อนแรงกระทำลงเลยทำยูรู้สึกเจ็บและจุกไปทั้งตัวยิ่งนานมันยิ่งเพิ่มมากขึ้นและเร็วถี่จนกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหวเลยต้องปล่อยตามธรรมชาติยูรู้ดีว่าเขาแกล้งเธอเล่นอยู่แน่เพราะความที่อารมณ์ไม่มีใครหยุดได้ทั้งคู่แรงเสียดสีที่เพิ่มมากเรื่อยๆทำสองคนต้องตอบสนองซึ่งกันและกัน
“พอ
ก่อน”
หลังจากสงครามอันร้อนระอุผ่านไปแต่มันไม่สมกับใจของเซฮุนเพราะต้องอดกลั้นกับผู้หญิงใต้ร่างมานานอย่าคิดเลยว่าจะจบง่ายๆ
“พอ อะไรไม่รู้จัก”
“เหนื่อย...ถอดออกไปนะ”
“เหนื่อย อะไรไม่รู้จัก”
“นาย โอ๊ย!”
