เสื้อที่สวมใส่อยู่ถูกกระชากออกอย่างรุนแรงจนมันบาดผิวขาวเนียนเป็นริ้วแดงเซฮุนประกบจูบที่ริมฝีปากอย่างดื้อดึงเขากดอยู่เนินนานราวกับจะแย่งอากาศหายใจของอีกคนมือหน้าประกบเข้าที่แก้มสองข้างบังคับให้รับสัมผัสก่อนจะผลักเธอติดผนังห้องเขาโกรธที่เธอทำแบบนั้นกับอีกคนที่คิดว่าเป็นน้อง
“กับหมอนั้นทำทำไม!”
“ปล่อย!”
ยูตะคอกใส่หน้าอีกคนในระยะใกล้เซฮุนก้มริมฝีปากชิดกับเธอแล้วจับแขนสองข้างเธอไว้แน่นเพราะรู้สึกเจ็บผิวหนังจากการถูกปลายเล็บยาวลากผ่านจนเป็นรอยแดง
“กับมันทำไมง่าย แล้วฉันกลับต่อต้านทุกที”
“นายพูดอย่างนี้ได้ยังไงวะ”
“ทำไมจะพูดไม่ได้ กับแค่ของเล่น”
“เซฮุน!”
เขาออกแรงบีบมือที่กำอยู่ไว้แน่นเพราะนึกโมโหยิ่งภาพก่อนหน้าลอยมายิ่งอยากจะจับเธอมัดไว้ที่ห้องเซฮุนก้มจูบซอกคอยูที่ปฏิเสธส่ายหน้าไปมาฝ่ามือหนาปล่อยมือที่จับอยู่ออกก่อนเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซิบกางเกงของอีกคนเขาดึงจนกระดุมที่ติดอยู่กระเด็นออกไป
เซฮุนไม่สนเธอที่ขัดขืนอยู่แต่กลับดึงกางเกงที่ยูใส่ลงแล้วยกตัวเธอขึ้นก่อนจะดึงมันออกและมุ่งหน้าไปที่ห้องนอนแต่แรงดิ้นก็ทำตัวเองรับไม่ไหวจึงต้องปล่อยเธอลงพื้นพรมในห้องนอน
ตุบ!
“โอ๊ย!
นายมันเลวเซฮุนหยุดทำบ้าๆสักที”
“เออ”
เขาลงไปทาบทับยูไว้ก่อนจะแยกเรียวขาสวยออกจากกันแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลางริมฝีปากชมพูกดลงที่เนินอกด้านซ้ายของเธออย่ารุนแรงสร้างรอยซ้ำไว้เขาอยากรู้ว่าเธอมีหัวใจไหมความรู้สึกมีหรือเปล่าอยากจะทะลวงออกมากัดกินไม่ให้เหลือซากให้หมาตัวไหน
“โอ๊ย!”
“เธอเจ็บแล้วฉันเจ็บเป็นไหม? “
ริมฝีปากลากมาที่ต้นคอแล้วกระซิบริมฝีปากที่ใบหูอีกคนเบาๆเซฮุนกัดลงลากลิ้นผ่านใบหูต้นคอก่อนดึงเสื้อในที่เธอใส่อยู่ออกไปแล้วประกบริมฝีปากลงที่ปลายยอดอกดูดดึงและขมเม้มให้อีกคนผวายูปล่อยปลายเล็บที่จิกอยู่แก้มเขา
เซฮุนกดน้ำหนักลงลากปลายนิ้วอีกข้างไปที่รอยแยกของร่างกายแล้วกดลงหนักๆย้ำๆทั้งที่มีชั้นในกั้นอยู่
“ไม่ๆ อ่า หยุด นะ”
“ทำไม เป็นอะไร”
เขาถอนริมฝีปากแล้วเงยหน้าไปมองอีกคนยูหน้าแดงก่ำเธอกัดฟันแน่นเซฮุนก้มหน้าไปชิดจ้องมองดวงตาเรียวสวยก่อนลากปลายนิ้วเกลี่ยชั้นในออกด้านข้างและกดปลายนิ้วกลางลงบนส่วนอ่อนไหวของร่างกายจนสุดความยาวช้าๆเธอร้อนเขาก็ร้อนมากกว่าเป็นสิบเท่า
“เธอเป็นอะไร ตอบ!”
“อา อ๊า ไม่ๆ ออกไป”
ยูผลักหน้าอกเซฮุนแต่ดูไร้เรี่ยวแรงมากกว่ามันเหมือนว่าเธอกำลังลูบแผ่นอกที่เต็มไปด้วยรอยข่วนทั้งด้านหน้าด้านหลังเซฮุนจงใจกดปลายนิ้วเข้าออกช้าๆแล้วมองผู้หญิงใต้ร่างไปด้วยเขากดริมฝีปากจูบที่ปลายคาง
จมูกและดวงตาสองข้างแล้วเร่าจังหวะที่ปลายนิ้วให้ถี่ขึ้น
“อ๊า อ๊า ฮุน พ พอ”
“ไม่ ใกล้หรือยัง”
ปลายนิ้วกดลงถี่ๆลงที่เดิมอย่างรวดเร็วมือที่ผลักไสกลับจับบ่าเขาไว้แน่นปลายนิ้วรู้สึกถึงแรงตอดรัดในร่างกายอีกคนก่อนจะถอดถอนออกมายูนิ่งไปลมหายใจหอบถี่สายตาเธอฝ่าฟางจ้องมองเพดานห้องก่อนสายตาจะไปหยุดที่เซฮุน
“ค้างเหรอ อยากกับฉันสักหน่อยไหม”
“ม ไม่ ออกไป”
“ทำไมผลักไวนักวะ”
“ฉันเกลียดนาย...”
“หรอ...แล้วทำไมถึงครางละ”
เขากดจูบที่ขมับของยูแล้วก้มตัวลงจูบที่หน้าอกใหญ่ตึงมืออีกข้างกดน้ำหนักลงเบาๆปลายนิ้วตวัดเล่นกับส่วนปลายและกดบีบอย่างรุนแรงเขาเลื่อนตัวลงจูบไปหน้าท้องปล่อยมือออกและจับเรียวขาสองข้างไว้แน่นใบหน้าก้มชิดส่วนอ่อนไหวลมหายใจที่เป่ารดอยู่ทำเอาเธอกดนิ้วกับพรมแน่น
“พูดใหม่สิ”
“ฉันเกลียดนายเซฮุน ฉันเกลียดนาย”
“แค่ไหน”
“...”
“ทำไมไม่ตอบ”
เซฮุนกดริมฝีปากลงแล้วสอดแทรกปลายลิ้นตวัดอยู่ภายในร่างกายเธอถี่รัวเสียงน่าอายถูกส่งออกมาจากริมฝีปากสวยอย่างเย้ายวนเซฮุนยกยิ้มมุมปากก่อนจะปล่อยอารมณ์เธอค้างอีกครั้งเขาเงยหน้าและยืดตัวขึ้นก่อนจะดึงยูนั่งตักสองมือจับเอวอีกคนขึ้นแนบอกไว้แน่น
“ฉันถามว่าเธอเกลียดฉันแค่ไหน”
“พอสักที ฉันเกลียดทุกอย่างที่เป็นนายได้ยินไหม”
ยูทำท่าจะลุกทั้งที่ไร้เรี่ยวแรงในหัวเธอยังคงรู้สึกหงุดหงิดที่เขาทำค้างคาเซฮุนกดสะโพกลงแนบกับตัวตนอันแข็งขืนอย่างรวดเร็วก่อนจะสอดแทรกแล้วกดสะโพกเธอขึ้นลง
“อ๊า เจ็บ เอาออกไป”
“เจ็บแล้วยังไง”
เขายอกย้อนเธอแล้วกดสะโพกชิดหน้าตักให้มากขึ้นก่อนจะยกตัวเธอรับตัวตนที่เต้นเร้าอยู่ภายในร่างกายเธอช้าๆยูกดเล็บลงบนบ่าเซฮุนแน่นเธอทั้งร้อนและหนาวในคราวเดียวกันจะผลักไสเรี่ยวแรงที่มีก็หายไปหมด
“เสียวหรอ เคลิ้มเชียว”
“อ๊า อ่า”
“เธอได้ขาดใจตายแน่ยู คนสวย”
เขายกเธอแนบชิดก่อนจะยกตัวเธอขึ้นไปชิดกระจกเงาติดพนังเขายกขาสองข้างแนบชิดตัวแล้วสอดแทรกตัวตนแข็งแกร่งเข้าไปอย่างรวดเร็วแต่กลับไม่ขยับบังคับให้เธอซบหน้าลงที่บ่าก่อนจะเริ่มขยับอย่างรวดเร็ว
“เห็นไหมว่าเธอเกลียดฉันแค่ไหน อืม...”
“อ๊า อ่า อ๊า”
เสียงร้องครางถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากเรื่อยๆไม่หยุดเมื่อแรงกดกระแทกเข้าออกที่ส่วนอ่อนไหวจนจุกยูหลับตาแน่นไม่มองสิ่งที่เชื่อมระหว่างเขาและเธอแต่เซฮุนกลับหยุดมันอีกครั้งเมื่อเธอกัดลงบนบ่าเขาไม่ปล่อยแต่กลับไปที่เตียงแทนเซฮุนล้มตัวลงอย่างแรงทำให้อีกคนกระทบไปด้วยจนต้องกัดฟันแน่น
“พอ ฉันเจ็บ หยุด”
เสียงแหบพร่าถูกเอ่ยออกมาชิดริมฝีปากอีกคนแต่เขากลับจ้องมองแล้วจูบเข้าที่ริมฝีปากสองมือหนากดลงที่ทรวงอกใหญ่จนเนื้อล้นจากมือสิ่งที่เชื่อมต่อกันอยู่เริ่มเร่งไม่เป็นจังหวะยิ่งเสียงครางเธอเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่แรงบีบเคล้นส่วนบนและแรงกดกระแทกก็เพิ่มมากขึ้นเท่านั้นจนยูสั่นไปทั้งตัว
“เกลียดมากเลยนะ แน่นเชียว”
“อ๊า พอ เซฮุน พอ อ๊า”
เซฮุนหยังสะโพกเข้าใส่ไม่ยั้งเมื่อแรงบีบรัดภายในร่างกายเพิ่มมากขึ้นเขากดบ่าเธอแน่นและก้มใบหน้าลงมองสายตาเลื่อนลอยด้านล่างยูสั่นไปทั้งตัวและเธอก็ร้อนไปทั้งตัวใบหน้าเธอแดงก่ำหยดเหงื่อหลายเม็ดตกลงสู่ร่างกายสวยใต้ร่างไม่หยุดเธอกระตุกบีบรัดภายในถี่ยิ่งทำให้เซฮุนต้องเร่งความเร็วขึ้นไปอีก
“พอก่อน...อ่า”
“ไม่”
“พอแล้ว”
“เธอยั่วทำไม”
เซฮุนหยุดเพียงชั่วครู่แล้วขยับร่างกายเข้าออกอีกครั้งอย่างรวดเร็วเขาจับสะโพกคนใต้ร่างไว้แล้วก้มลงดูดดึงหน้าอกโลมเลียรอบๆก่อนสะสอดมือไปด้านหลังกอดเอวเธอไว้แน่นรองรับสัมผัสอันดุดันและร้อนแรงที่เขามอบให้ยิ่งคนใต้ร่างหยั่งสะโพกเข้าหาเขายิ่งเพิ่มแรงขึ้นให้รวดเร็วและรุนแรงมากกว่าเดิม
“เธอเกลียดฉันแน่หรอ”
“อ๊า อ่า ฉัน ฉัน อ๊า”
เพียงแค่คำพูดหลุดจากริมฝีปากยูแรงกระแทกและดูดดึงที่หน้าอกก็รุนแรงมากขึ้นทำเอาเธอไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้นอกจากร้องครางไม่เป็นภาษาเซฮุนยกขาสองข้างให้กว้างขึ้นมากกว่าเดิมและกระแทกตัวตนเข้าใส่ไม่เป็นจังหวะ
“แน่ใจหรอว่าเกลียดฉัน”
“พอๆ พอ อ๊า ได้แล้ว อื้อเซฮุน”
“ไม่พอ”
“อย่ารุนแรง อือเจ็บ”
“แล้วฉันเจ็บไหม”
เขากดสะโพกเข้าออกเร็วถี่ขึ้นอย่าน่ากลัวจนร่างอีกคนสั่นและผวาไปทั้งตัวร่างกายทั้งสองร้อนรุ่มมากกว่าเดิมแต่เซฮุนต่างออกไปเพราะภายในยังหงุดหงิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเซฮุนจับมือยูที่กุมผ้าปูเตียงมาจูบแล้วประสานเข้ากับมือตัวเองแน่นเขาก้มใบหน้าไปชิดเธอแล้วสูดดมกลิ่นหอมจากแก้มยูก่อนจะเลื่อนซบหน้าลงกับอกเธอและกดร่างกายไปด้วย
“อ๊า อือ อ่า”
“ฉันชอบเธอ...”
เสียงพูดที่ทำเอาคนใต้ร่างหัวใจพองโตถึงจะเหมือนขาดสติแต่เธอก็ได้ยินชัดเจนริมฝีปากสวยร้องครางออกมาเรื่อยๆไม่หยุดหย่อนทั้งหมดเป็นผลจากการกระแทกกระทั้นร่างกายแข็งแกร่งเข้ามาเซฮุนไม่อ่อนโยนเขารุนแรงจนรู้สึกเจ็บไปหมดเหมือนร่างกายจะแยกออกจากกันให้ได้
“ชัดพอไหม”
“อืม อ๊ะ อ่า”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น