MA FAN
CHAPTER 50
ผมไม่รอฟังคำพูดจากผู้ชายอีกคนแล้วกดรหัสเข้าห้องก่อนจะลากตัวยัยฮานึลเข้ามาด้วยสองเท้าก้าวตรงไปยังห้องนอนทันที
ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามขัดขืนและแตะขาผมอยู่บ้าง แต่บอกไว้เลยว่าอารมณ์ตอนนี้มันไม่ได้มีไว้ฟังใครอธิบายเท่าไหร่
ผมโกรธที่เธอให้มันจูบและความคิดอีกอย่างคือ...
“เธอสวมเขาให้ฉันหรือเปล่าฮานึล!”
ผมเปิดประตูเข้ามาด้านในพร้อมอีกคนแล้วเหวี่ยงเธอกระแทกประตูมันซะเลย ...รู้ว่าเธอไม่เจ็บหรอก
แรงเล็กๆน้อยๆแค่นี้ “พูด!”
“นายเข้าใจผิด...”
“แล้วอะไรถูกหรอ?” ผมก้าวขาเข้าไปใกล้ก่อนจะแตะปลายนิ้วลงกับคางเรียวของคนตรงหน้าก่อนจะกดเบาๆให้เงยขึ้นสบตา
หึ! จะว่าไปเธอไม่มีสิทธิ์ใช้แววตาโกรธๆแบบนี้มองกันนะ ผมสิที่ต้องมอง
“ตอบสิฮานึล... ฉันเห็นเธอยืนจูบกับผู้ชายอยู่หน้าห้องแล้วอะไรคือเข้าใจผิด?”
“ถอย” เธอดันไหล่ผมออกแต่ใครมันจะยอม
ผมจับข้อมือทั้งสองข้างของคนตรงหน้ารวบไว้ด้านหลังแล้วดันตัวอีกคนหันหน้าชิดประตูก่อนจะกดข้อมือเธอดันไว้กับแผ่นหลังแน่น
“เจ็บนะเซฮุน ปล่อย!”
“บอกมาก่อนสิว่าจูบมันทำไม!”
“ฉันจะไปรู้ได้ไง ก็เขาจูบฉันน่ะ!
ไอ้บ้าเอ้ย เจ็บนะ!” ผมกดข้อมือเธอแน่นแล้วรวบไว้เพียงมือข้างเดียวก่อนจะแตะมืออีกข้างไปตามตะเข็บซิบเดรสด้านข้างค่อยๆรูดมันลงช้าๆ
“อย่า!”
เธอตายแน่ๆละฮานึล...
“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก”
“อะ อย่า...เซฮุน!”
ผมค่อยๆรูดลงจนสุดก่อนจะปล่อยมือข้างหนึ่งที่จับกุมข้อมือเธออยู่แล้วกระซากเดรสสั้นจากตัวอีกคนออกอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย!”
“หึ!” ฮานึลทุบฝ่ามือข้างที่เป็นอิสระลงกับบานประตูแล้วหันหน้าไปอีกข้างในขณะที่ผมดันร่างกายแนบชิดแผ่นหลังขาวเนียนเพื่อไม่ให้หลบหนีได้
“ถอยนะเซฮุน! ถอย!”
“ไม่ถอย... แล้วไม่ใส่เสื้อในแบบนี้กะทำอะไรกันต่อละ...”
คิดแล้วโมโห...
“ไอ้บ้า ใครเขาคิดแบบนั้นฮะ
เซฮุนเลิกดันฉันสักที เจ็บ!” ผมเลิกดันตามที่เธอบอกก่อนจะสอดแขนตัวเองรอบเอวอีกคนแล้วเลื่อนมืออีกข้างจับเข้าที่ใบหน้าสวยให้หันมาทางเดียวกันและกดจูบลงที่ริมฝีปากบางลบรอยของผู้ชายคนอื่น
“อื้อ!”
จะขัดขืนทำไม!
ยิ่งฮานึลจิกเล็บลงบนข้อมือผมแรงมากขึ้นเท่าไหร่ผมก็ยิ่งจูบเธอดุดันมากขึ้นและแรงขึ้นจนได้รสชาติคาวๆของเลือดแตะอยู่ที่ปลายลิ้น
ผมปล่อยมืออีกข้างของเธอออกแล้วสอดฝ่ามือตัวเองลูบผ่านเอวคอดกิ่วลงไปยังหน้าท้องแบนราบก่อนจะกดปลายนิ้วลงหน้าท้องน้อยเธอแรงๆจนฮานึลสะดุ้งครางในลำคอ
แต่ก็ยังไม่หยุดดิ้นอยู่ดี...นับถือความพยายาม
แน่นอนว่ามันเจ็บแน่ๆเพราะเล็บผมค่อนข้างยาว
จะข่วนให้เป็นรอยเลยคอยดู!
ฮานึลคว้ามืออีกข้างของเธอเข้ากับหัวผมแล้วกำไว้แน่นเมื่อไม่ยอมถอนจูบออก
พอเห็นว่าอีกคนเริ่มขาดอากาศหายใจผมจึงถอนจูบออกแล้วกดริมฝีปากลงที่ซอกคอคอมกรุ่นหนักๆ
กลิ่นน้ำหอมที่ผมชอบยังติดอยู่ตรงปลายจมูกแต่ฮานึลกลับทึ้งหัวผมแรงขึ้นจนปวดไปถึงเซลล์สมอง
ผมปล่อยมือออกจากการบีบแก้มเธอแล้วเลื่อนลงมากอบกุมหน้าอกทั้งสองข้างซึ่งไร้สิ่งปกปิดแล้วบีบเค้นแรงๆจนล้นทะลักมือ
ยิ่งภายในหัวฉายฉากจูบก่อนหน้านี้เข้ามาเรื่อยๆผมยิ่งกดฝ่ามือลงมากขึ้นเท่านั้นทำเอาอีกคนสะท้านสั่นไปทั้งตัว...
“อ๊ะ เซฮุน... เจ็บ!”
เธอกัดฟันบอกแล้วทึ้งหัวผมแรงขึ้นจนแสบ...เดี๋ยวรู้เลย!
“ดึงแรงๆสิฮานึล...” ผมลองท้าอีกคนเมื่อตรงกลางทรวงอกสีชมพูส่วนปลายจุดอ่อนไหวของเธอถูกผมครอบครองอยู่และเขี่ยไปมาก่อนจะกดปลายนิ้วลงหนักๆจนสู้มือ
“แรงๆเลยฮานึล” อีกคนก็รับทำตามคำท้าอย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งเธอดึงแรงมากขึ้นเท่าไหร่ผมก็ส่งความเจ็บปวดที่หัวลงไปทางนิ้วมือมากขึ้นเท่านั้นทำเอาฮานึลร้องออกมาเสียงดัง
เธออาจจะเจ็บหรือไม่ก็... “เสียว?”
“มะ ไม่ อย่าบิด ปล่อย!
อย่ามาจับฉัน!” อีกคนปล่อยมือออกจากเส้นผมแล้วเปลี่ยนมาแกะฝ่ามือทั้งสองข้างที่กำลังกอบกุมหน้าอกโตๆของเธออยู่ออกแทน
แต่ใครมันจะปล่อยละนุ่มขนาดนี้ “อะ อื้อ เจ็บนะเซฮุน พะ พอ...”
“งั้นปล่อย...”
ผมปล่อยมือทั้งสองข้างออกตามคำขอสั่นๆที่ออกมาจากริมฝีปากสวยแล้วเปลี่ยนมาดันตัวเธอชิดกับบานประตูอีกครั้งก่อนจะแตะปลายนิ้วลงกับขอบกางเกงชั้นใน
“อย่า...”
“เห็นฉันยอมหน่อยเธอก็อย่าได้ใจสิ”
ฮานึลจิกแขนผมแน่นยิ่งกว่าแมวปีนต้นไม้ซะอีก
มันเจ็บก็จริง...แต่อยากสั่งสอนให้จำ
“หลุดไปได้ฉันจะฆ่านายแน่ ปล่อย!”
“อยากถูกฆ่า” ผมรูดกางเกงชั้นในอีกคนลงข้อเท้าอย่างรวดเร็วแล้วกลับไปดันตัวเธอชิดพนังอีกครั้งเมื่ออีกคนทำท่าว่าจะหนี
“หึ อยากตายด้วย”
“เซฮุนฉันเจ็บ!”
ตัวฮานึลเริ่มร้อนขึ้นเพราะเธอกำลังโกรธและดีดดิ้นไม่ยอมหยุด แต่ถามหน่อยว่าใครควรโกรธมากกว่ากันผมหรือเธอ?
“เป็นบ้าอะไรของนาย!”
“ทนดูเมียจูบคนอื่นไม่ได้” ผมจูบลงที่ไหล่บางจนเป็นรอยแล้วใช้ต้นขาตัวเองแทรกเข้าไปคั่นตรงกลางระหว่างขาอีกคนก่อนจะกดฝ่ามือแตะไต่ไปตามลำตัวเธอช้าๆบีบและเค้นมันทุกที่
เอาให้แหลกไปข้าง “หึง...” ผมกดปลายจมูกลงที่หลังใบหูเธอและกัดลงเบาๆอย่างหมั่นไส้
“หึงมาก”
“นี่! หึงก็หยุด
อย่าทำแบบนี้” จังหวะที่ฮานึลหันหน้ามาหา ผมจึงบดริมฝีปากลงกับกลีบปากสวยอีกครั้งแล้วดันให้เธอชิดประตูแนบแน่นเข้าไปอีก
“อ๊ะ อื้อ...!”
“กล้ากัดหรอ?”
ผมผละริมฝีปากออกแล้วจ้องหน้าฮานึลเขม่งก่อนจะกดปลายจมูกลงแก้มยัยตัวดีที่สะบัดหนีอย่างบ้าคลั่ง
“เพื่อนประเภทไหนกัน?”
“ไม่ต้องมาถาม!”
“งอนหรอ?” ผมถามออกไปแล้วจ้องแววตาโหดๆที่หันกลับมามอง
เธออาจจะโกรธที่ผมไม่ฟังแต่ก็ตามใจเธอแล้วกันเพราะผมก็โกรธเป็น
“เดี๋ยวจะง้อให้ตายกันไปข้างเลย เอาไหมฮานึล?”
“ไม่! ถ้านายทำ ฉันจะโกรธนาย
ไม่คุยกับนาย”
“งั้นลองทำก่อน
ถ้าเธอไม่คุยกับฉันจริงๆค่อยว่ากัน” ผมไล้ปลายนิ้วแตะลงสะโพกเธอก่อนจะใช้ฝ่ามืออีกข้างกดลงที่บั้นท้ายให้โก่งขึ้นแล้วไล้ปลายนิ้วกรีดกรายไปตามรอยแยกอีกคนช้าๆอย่างยั่วอารมณ์จากนั้นฮานึลก็เกร็งตัวแล้วทุบฝ่ามือลงประตูอย่างแรง
“อะ อย่านะ อื้อ อย่าสอด เซฮุน!”
เธอตะโกนลั่นห้องในขณะที่ผมโคตรสนุก
ผมใช้ขาตัวเองที่คั่นไว้อยู่แยกเรียวขาสวยของอีกคนขยับห่างออกจากกันก่อนจะกดแตะนิ้วมืออีกข้างลงไปยังหน้าท้องด้านหน้าแล้วเลื่อนต่ำลงช้าๆนวดคลึงเบาๆแล้วแยกกลีบกุหลาบนุ่มลื่นออกจากกันและกดปลายนิ้วลงกับปุ่มกระสันขยี้ด้วยความโมโหและความต้องการที่มีมากล้นอยู่ในตัวจนอีกคนยืนแทบไม่ติดพื้นพยายามเบี่ยงสะโพกหนี
ผมเลื่อนมืออีกข้างขึ้นกอบกุมทรวงอกอวบไว้จนล้นมือก่อนจะบีบเค้นอย่างรุนแรงแล้วแตะปลายนิ้วมือลงกับยอดอกสีสวยสร้างความวาบหวามให้เธอมากขึ้นบีบขยี้มันทั้งบนและล่างดูซิว่าจะกล้าให้คนอื่นจูบอีกไหม
ตุบ ตุบ ตุบ!
“อ๊า มะ ไม่ พอ...อื้อ”
“ฉันโกรธจริงๆ โกรธเธอโคตรๆที่ให้คนอื่นจูบ”
“หยุดแล้วคุยกันดีๆ อื้อ อ๊ะ...อย่า” พอรู้สึกถึงความชุ่มฉ่ำที่อีกคนปล่อยออกมาผมจึงสอดปลายนิ้วเข้าไปด้านในแล้วขยับเข้าออกช้าๆแต่ก็ต้องแปลกใจเพราะมันแน่นเหมือนครั้งแรกที่ได้สัมผัสเธอ
“มะ ไม่ มันเจ็บนะ!” ฮานึลยังทุบฝ่ามือลงกับบานประตูแถมยังร้องครางยั่วอารมณ์ แต่เสียใจด้วยเพราะเจ้าของห้องกลับบ้าน
“ไม่ได้หรอก ร้องให้ลั่นก็ไม่มีใครช่วยเธอได้”
ฮานึลเริ่มมีเหงื่อผุดออกมาตามตัว
ใบหน้าเธอแดงก่ำซ้ำยังกัดริมฝีปากตัวเองอย่างยั่วยวนเมื่อผมขยับเร่งปลายนิ้วให้เร็วขึ้น
ลึกขึ้น พอเห็นอีกคนทำหน้าตาแบบนี้จึงหยุดค้างไว้แล้วใช้มือที่กอบกุมทรวงอกจับแก้มเธอให้หันมาหา
จ้องเข้าไปในดวงตาที่แสดงถึงความโกรธอย่างชัดเจน เห็นแบบนี้แล้วนึกหมั่นไส้จึงขยับปลายนิ้วที่อยู่ในร่างกายเธออีกครั้งอย่างรัวเร็ว
ฮานึลหลับตาแน่นในขณะที่ผมโคตรจะสะใจเมื่อร่างกายเธอไม่ขัดขืนผมเหมือนใจเจ้าของมันเลย
มันอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังทรมานกับสัมผัสที่ผมเป็นคนมอบให้
เห็นไหมว่าผมโกรธเธอได้ไม่นานหรอก แต่ใช่ว่าจะหยุดเพราะตัวเองก็รู้สึกปวดตรงนั้นไม่ใช่เล่น
“ลืมตา”
“มะ ไม่ อ๊า อื้อ”
ผมก้มลงไปกัดริมฝีปากเธอแรงๆเมื่ออีกคนเอาแต่เม้มไว้แน่น
“ร้องออกมา”
ฮานึลส่ายหน้าให้แล้วสะบัดแก้มออกจากฝ่ามือผมก่อนจะเอาหน้าผากแนบชิดกับบานประตูหายใจเหนื่อยหอบ
นิ้วมือผมคงสร้างความปั่นป่วนให้เธอไม่ใช่น้อยเหมือนกันแต่จะให้หยุดคงไม่ได้มันทั้งแน่นขึ้นและตอดรัดซะขนาดนี้คิดแล้วอยากแทงให้รู้แล้วรู้รอด
“ใกล้หรือยัง”
ฮานึลส่ายหน้าแล้วกดปลายนิ้วของตัวเองลงที่พนังประตูอย่างต้องการระบายความอัดอั้น
“อ๊า อ่า...อื้อ...อ๊ะ”
เมื่อเห็นว่าเธอทรมานผมก็อยากแกล้งเข้าไปอีกจึงสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปเป็นสองทำเอาอีกคนร้องครางออกมาเหมือนแมว
“งือ...อ๊า! อืม...”
“ขัดขืนมันเป็นไหม”
“อื้อ อ๊า ...เซ ฮุน พอก่อน...เจ็บ”
เธอเอื้อมมือมาด้านหลังแล้วจับลำตัวผมไว้อย่างอ้อนวอนแต่งานนี้คงไม่ยอมใจอ่อน
“ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงจูบ แล้วทำไมเธอถึงไม่ขัดขืน...”
แต่ความจริงผมเห็นว่าฮานึลทุบอกไอ้หมอนั่นรัวๆอีกอย่างเพราะเธอกดถูกกดท้ายทอยไว้ด้วยจึงทำให้ไม่สามารถหนีได้
“แล้วแต่นายจะคิด!”
ดูคำตอบ...
“เอางั้นหรอ” ผมเพิ่มนิ้วเข้าไปอีกเป็นสามทำเอาอีกคนสะดุ้งไม่หยุดซ้ำเธอยังเกร็งตัวรัดปลายนิ้วผมไว้แน่นและส่ายหน้าไปมา
ผมจึงขยับเข้าออกรวดเร็วและรุนแรงขึ้นมากกว่าเดิมจนฮานึลครางเสียงดังแล้วปล่อยออกมาอีกครั้ง
“อ่า...”
“หึ...” เสร็จแน่...
แต่ใครจะยอมหยุดแค่นี้?
ในขณะที่อีกคนดูเหมือนจะหมดแรงไปผมจึงรั้งเธอให้หันมาเผชิญหน้าเพราะอยากเห็นอะไรๆที่หายไปนานก่อนจะแนบชิดร่างกายตัวเองเข้าไปใกล้แล้วยกขาฮานึลขึ้นข้างหนึ่งก่อนจะกดปลายนิ้วทั้งสามเข้าไปใหม่ด้วยความยากลำบาก...อ่า
ฮานึลกัดริมฝีปากแน่นแล้วง้างมือตบคอผมอย่างแรงก่อนจะกดเล็บตัวเองลงต้นคอแล้วพิงหัวไปกับพนังประตูเมื่อผมเริ่มขยับปลายนิ้วที่อยู่ในร่างกายเธออีกครั้ง
“หน้าเธอดูยั่วดีนะ”
“เวร...”
“ปากดีซะด้วย”
ผมก้มลงกัดริมฝีปากล่างคนตรงหน้าอีกครั้งก่อนจะกดปลายนิ้วเข้าๆออกๆช้าๆแล้วหมุนคว้างด้านในจนเธอเลิกกัดริมฝีปากของตัวเองเปลี่ยนมาร้องครางแทน
เมื่อเห็นหน้าตาเร้าอารมณ์แบบนี้ผมจึงกดนิ้วโป้งลงกับปุ่มกระสันบดขยี้จนฮานึลร้องออกมาเสียงดังซ้ำยังซบลงที่ไหล่ผมแล้วกัดแรงๆอีกด้วย
“ชอบความรุนแรง?”
“อื้อ...อะ เอาออกไป อย่าขยับนะ เซฮุน!”
ก็เธอบอกว่าชอบความรุนแรงผมจึงยกขาเธอสูงขึ้นแล้วกดปลายนิ้วเข้าออกรัวเร็ว
เอาให้หายใจกันไม่ทันเลยคอยดู “อ๊า เจ็บ!” ฮานึลเกาะคอผมไว้และเอนหลังพังกับประตูตามเดิมเสียงร้องดังครวญครางทั่วห้องอย่างกับนางเอกหนัง
AV ก่อนจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
เธอหายใจหอบแรง เหงื่อผุดเต็มตัว ร่างกายสวยแทบทรุดลงไปกับพื้นแต่ผมไม่ยอมให้มันจบแค่นี้แน่เพราะตัวเองก็เริ่มแย่
ผมจึงประคองกอดฮานึลไว้ก่อนจะกดล็อกประตูแล้วอุ้มตรงไปยังเตียงนอน ในขณะที่เธอดูเหม่อลอยและอ่อนล้าผมจึงวางลงแล้วจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะกลับไปคร่อมตัวฮานึลไว้เช่นเดิม
เธอเบนสายตามาจ้องหน้าผมก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นตบแก้มเบาๆทั้งที่จริงมันควรจะเจ็บแต่ตอนนี้เธอแค่ไม่มีแรง
หึ! ฮานึลแสยะยิ้มมุมปากใส่ผมอย่างท้าทาย ยิ่งมองยิ่งน่าโมโหเข้าไปอีก ผมจึงก้มลงจูบริมฝีปากแดงอีกครั้งและคนใต้ร่างเองก็ตอบรับกลับมาอย่างรวดเร็ว
ผมวางมือลงกับหน้าอกขนาดใหญ่กว่าที่เคยเห็นแถมยังแน่นและเต่งตึงอีกด้วย
ไม่รู้ว่าไปทำอะไรมาถึงอึ๋มขึ้นขนาดนี้ ฮะนึลแตะสองมือไล้ไปตามไหล่ แผงอก หน้าท้องผมก่อนจะไล้ปลายนิ้วข้างหนึ่งไปกับเอวและหยุดอยู่ที่จุดสำคัญ
ผมรู้ว่าตัวเองเริ่มคิดผิดก็ตอนที่อีกคนกอบกุมไว้แน่นจนปวด
“อ๊า ฮานึล...ปล่อย”
“เลิกทำแล้วฉันจะปล่อย
นายไม่ฟังฉันแล้วยังรุนแรงใส่อีกอยากตายหรือไง”
เธอลูบขึ้นลงเบาๆจนผมต้องกัดฟันแน่นเพราะสัมผัสจากนิ้วเรียวที่แตะเข้าส่วนปลาย
“รู้สึกทรมานเหมือนฉันไหม”
“ปล่อยแล้วพูดมา”
“นายต้องบอกฉันด้วยว่าจะไม่ทำ”
ผมพยักหน้าเพราะรู้ว่าตัวเองหยุดไม่ได้แน่จึงไม่อยากจะรับปาก ฮานึลปล่อยมือออกจากส่วนนั้นแล้วพยายามดันตัวผมให้เลิกคร่อมไปด้วย
แต่ใครจะยอมเสียเปรียบผมจึงกอดเอวเธอรวบขึ้นมานั่งคร่อมตักตัวเองทั้งๆที่ส่วนอ่อนไหวของเธอกำลังกดทับร่างกายของผมไว้
“อ๊ะ” อยากเสียบซะมัด ไม่รู้ว่าการดึงเธอขึ้นมาคร่อมผมต้องการฆ่าตัวเองตายหรือเปล่า...
“อืม... พูดมาสิ”
“ปล่อยก่อน”
ผมกอดเอวอีกคนไว้แน่นยืนยันว่าไม่ปล่อยแน่นอน ถ้าเธอไม่ยอมผมก็จะจัดการต่อ เอาให้เดินไม่ได้อย่างที่เคยบอกไว้
“เซฮุน!”
ฮานึลตีลงไหล่ผมและพยายามทำทุกทางเพื่อให้หลุดจากอ้อมกอดโดยเฉพาะการขยับตัวไปมา
“อย่าดิ้น!”
“แต่มัน...” เธอหยุดดิ้นทันทีเมื่อส่วนที่แข็งแกร่งของผมจดจ่ออยู่ชิดส่วนอ่อนไหวของเธอ...โคตรทรมาน...ให้ตาย...
“ฉันไม่สอดหรอก จนกว่าเธอจะพูดไม่ถูกใจ”
“บ้า ไอ้เซฮุน ไอ้บ้า” เธอทุบไหล่ผมรัวซ้ำยังเริ่มขยับไปมาไม่หยุดผมจึงขยับร่างกายตัวเองเสียดสีกับอีกคนเบาๆแต่กลับเข้าไปไม่ได้
ยัยนี่เป็นแม่มดแน่ๆ... “อ๊า หยุดนะ”
“งั้นก็พูดมา”
ผมกัดฟันแน่นและพยายามที่จะไม่คิดถึงด้านล่างของเราสองคนแต่ก็ทำไมได้ถ้ายังเป็นแบบนี้ผมคงต้อง
“ทำไปคุยไปดีกว่าไหม”
“อ๊ะ!”
ผมผลักอีกคนนอนราบไปกับเตียงอีกครั้งแล้วจัดการรั้งสองขาพาดไว้บนบ่าก่อนจะก้มหน้าลงชิดกับส่วนอ่อนไหวแตะปลายลิ้นกวาดเลียไปรอบๆจนเธอครางออกมาไม่เป็นศัพท์
ฮานึลดึงหัวผมอีกครั้งจนแสบจึงแก้เผ็ดด้วยการกดปลายนิ้วลงตรงปุ่มกระสันของคนใต้ร่างแล้วบดเบียดริมฝีปากลงดูดดึงมากขึ้นจนเธอปล่อยมือออก
พอเงยหน้ามองก็เห็นว่าฮานึลกำลังจิกผ้าปูที่นอนแล้วเชิดหน้าขึ้นมองเพดานห้อง
ผมจึงใช้ปลายนิ้วแยกกลีบสีชมพูสวยออกอีกครั้งแล้วกดปลายลิ้นลงไปรัวๆเอาให้ขาดใจตายกันไปข้างหนึ่งเลยยัยตัวดี
จากนั้นเสียงครวญครางเร้าอารมณ์ก็ออกมาจากริมฝีปากแดงไม่หยุด เธอทั้งหอมและหวานล่อพวกสัตว์เลื้อยคลานขนาดนี้ใครมันจะไม่อยากเข้าใกล้
คิดแล้วโมโห...
ผ่านไปนานนับห้านาทีจนอีกคนปลดปล่อยออกมานับครั้งไม่ถ้วน
แต่ผมก็ยังไม่หยุดโลมเร้าร่างกายสวยๆที่คิดถึงมาตลอด ยิ่งเธอครางออกมาเสียงดังมากเท่าไหร่ผมก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นตามอารมณ์ดิบในตัว
ผมจับขาฮานึลออกจากบ่าแล้วแยกออกกว้างๆก่อนจะไล้เลียขึ้นมายังท้องน้อยและตวัดปลายลิ้นโลมเลียจูบสร้างรอยไว้มากมายแล้วไล่ขึ้นมายังหน้าท้องแน่นๆก่อนจะเลื่อนมายังใต้ฐานอกอูมกัดเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
ปลายลิ้นตวัดมายังปลายยอดอกสีแดงสวยแล้วครอบริมฝีปากลงอย่างโหยหา...ความจริงผมน่าจะทำมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันแล้วแต่เธอแม่งทำหน้าอ้อนเลยทำไม่ลง
“อื้อ...เซฮุนมันเสียว” ผมกัดเบาๆที่ของหวานสีชมพูเพราะคำพูดน่ารักๆของเธอมันทำผมเป็นบ้า
ด้วยความอยากแกล้งผมจึงสอดนิ้วเข้าไปในร่างกายเธออีกครั้งแล้วขยับเข้าๆออกๆรัวเร็ว
ริมฝีปากก็ครอบครองปลายยอดอกหอมหวานสลับกันไปมาจนมันแดงไปด้วยรอยรักตรงส่วนล่างก็เน้นย้ำไม่หยุดจนกว่าเธอจะพร้อม
ผมถอดปลายนิ้วออกเมื่อสัมผัสว่าเธอใกล้เสร็จแล้วจูบทำรอยไว้เต็มหน้าอกก่อนจะใช้มือทั้งสองกดขาฮานึลให้กว้างอีกครั้งแล้วกดปลายความแข็งแกร่งที่ตื่นตัวเต็มที่เสียดสีหนักแน่นกับกลีบกุหลาบสีสวยที่เริ่มแดงนานนับนาทีก่อนจะก้มหน้าไปชิดหน้าผากฮานึลแล้วแทรกใส่เข้าไปภายในเพียงครั้งเดียว
“กรี๊ด!”
อยากจะขอโทษแต่มันไม่ไหวแล้วจริงๆ...
เธอร้องออกมาเสียงดังซ้ำยังหลับตาแน่น
ริมฝีปากมีเลือดซึมออกมาจากการกัดพอทำให้รู้ว่าเธอเจ็บปวด
อาจจะเป็นเพราะเราทั้งสองห่างหายกันไปนานเลยทำให้ภายในอยู่ในสภาพสดใหม่แบบนี้ ผมกัดฟันแน่นแล้วยืดตัวขึ้นมองจุดที่เราสองคนเชื่อมกันอยู่
แค่กลัวว่าจะรุนแรงแล้วเลือดออกแต่กลับไม่...
พนังด้านในตอดรัดตัวตนถี่รัวไม่หยุดแถมยังบีบรัดซะแน่นอีกทำเอาผมแทบบ้า
ซ้ำเธอยังกดเล็บลงกับหน้าท้องผมแล้วลากเป็นรอยยาวจนรู้สึกแสบทำให้กลั้นใจไม่ขยับแทบไม่ไหว
ฮานึลลืมตาขึ้นมาพร้อมน้ำตาที่ซึมอยู่แถวๆขอบตา ผมจึงจูบซับมันเบาๆแต่กลับถูกเธอยกมือขึ้นมาตบหน้า...เจ็บ!
“ฉันเจ็บ!” ต้องเข้าใจคนถูกแทง...
“แล้วรัดแบบนี้คิดว่าฉันไม่เจ็บ?”
ผมเถียงกลับแต่ฮานึลกลับกัดฟันมองอย่างเดือดๆ เธอกำลังโมโหและมีอารมณ์ไปในเวลาเดียวกัน
ผมว่ามันน่ารักดีนะ อาจจะดูเป็นคนโรคจิตหน่อยๆแต่ที่คิดนี่เรื่องจริง
“เอา-ออก-ไป” เธอกัดฟันย้ำบอกผมทีละคำอย่างกับสั่งและพยายามสกัดกั้นความต้องการของตัวเองไปด้วยแต่เสียใจด้วยนะฮานึล^^
เมื่อถูกสั่งผมจึงค่อยๆถอดตัวตนอันแข็งขืนออกอย่างยากลำบากซ้ำเธอยังกัดริมฝีปากล่างแล้วทำหน้าตาเซ็กซี่เหมือนยั่วกันอยู่กลายๆเห็นแบบนี้ใครจะทนไหว
ผมถอดออกมาจนเกือบสุดแล้วแทงกลับเข้าไปใหม่จนฮานึลผวาจิกแขนผมไว้แน่น
ยิ่งเห็นอีกคนทำหน้าทำตาทรมานใจจึงถอดออกใหม่ช้าๆแล้วกดกระแทกลงไปอีกครั้งทำซ้ำแบบนั้นอยู่ห้าหกครั้งจนใบหน้าสวยแดงก่ำส่วนล่างของเธอก็ตอดกระตุกไม่หยุด
“ยังไม่เริ่มเลย เสร็จเร็วจัง”
พอผมแซวเธอก็ตบหน้าผมอีกครั้งซ้ำรอยเดิมซะด้วย...เจ็บ
“คนทุเรศ ฉันเกลียดนายแล้ว”
เธอทุบลงบนอกผมครั้งแล้วครั้งเล่าจนทนไม่ได้อยากจะกำจัดพลังงานในตัวเธอให้มันหมดไปซะคืนนี้
“เซฮุน ไอ้บ้าอย่าขยับนะ” พูดไม่พอยังรัดไว้อย่างรุนแรงอีกใครมันจะทนไหววะ!
ผมกดตัวตนลงจนสุดทางก่อนกระแทกเข้าไปลึกขึ้นให้ตัวเองเข้าไปได้จนหมดทำเอาอีกคนทำหน้าตาบิดเบี้ยว
ผมนอนทับร่างนิ่มๆของเธอไว้จนจมเตียงแล้วพลิกตัวเธอให้อยู่ด้านบนแทนที่ตัวเอง
ลองดูว่ายังจะปากดีอยู่ไหม...
เพียงเท่านั้นฮานึลก็นอนซบอกผมอย่างหมดแรงทั้งที่ตรงนั้นของเรายังเชื่อมติดกันอยู่และดูจะรัดแน่นซะยิ่งกว่าเดิม
ถ้าเธอไม่ขยับรับรองว่าผมปล่อยใส่ตอนนี้แน่แต่เหมือนว่าอีกคนจะรู้ทันจึงลุกขึ้นนั่งทับอย่างยากลำบาก
ใบหน้าสวยเหยเกอาจเพราะว่าเจ็บหรือไม่ก็เป็นเพราะความต้องการ
“โอ๊ย!...อ่ะ”
“เป็นอะไร”
ผมเอ่ยถามออกไปแล้วเด้งตัวขึ้นด้านบนทำเอาฮานึลซบลงมาบนอกอย่างเดิมก่อนจะกัดหัวไหล่ผมแล้วใช้ความพยายามยกตัวเองขึ้นอีกครั้ง
ฮานึลกดมือสั่นๆลงกับหน้าท้องผมแล้วพยายามลุกออกด้วยความยากแต่คงไม่ยอมหรอกขืนปล่อยเธอไปมีหวังตายกันพอดี
ผมคว้ามือทั้งสองจับบั้นท้ายเธอไว้แล้วกดลงมาทับจนแน่นไปหมดทุกส่วน
“โอ๊ย! คนบ้า!” ฮานึลทำเหมือนจะร้องไห้แล้วแตะมือมายังแผ่นอกก่อนจะบิดหัวนมสีชมพูอย่างแรงแล้วพยายามลุกออกจากตัวตนอีกครั้งและผมก็ทำอย่างเดิมจนอีกคนทุบลงหน้าท้องกันไม่หยุด
และผมก็ต้องลุกขึ้นเพราะความไม่ได้เรื่องของภรรยาสุดเอ็กซ์
คนเขาให้ควบแต่กลับจะลุกออกเนี่ยนะ ผมสอดแขนเข้าไปใต้ขาเธอแล้วคว้าหมับที่บั้นท้ายก่อนจะค่อยๆออกแรงขยับช้าๆ
“อะ อย่า ไม่ เซฮุน...อ๊ะ...”
“อ่า...ทำไม”
“มัน...ตรงนั้นมัน ลึก... อย่าขยับนะ”
ผมยิ้มออกมาแล้วมองหน้าแดงๆของฮานึลก่อนจะจูบลงกับกลีบปากสวยแล้วขยับกระแทกเน้นตรงที่เธอว่ารัวๆจนอีกคนปลดปล่อยออกมา
ฮานึลกอดผมไว้แล้วซุกใบหน้าลงที่ซอกคอก่อนจะจิกเล็บเข้ากับแผ่นหลังเมื่อโดนเล็งจุดกระสันอีกละลอก
“อ๊า อ่า อ๊า....อื้อ เจ็บ พอ อะ อ๊ะ”
“เป็นไง...รู้สึกยังไง” ผมเน้นย้ำจุดเดิมของอีกคนจนตัวเองแทบทนไม่ไหวแล้วค่อยๆวางเธอลงนอนราบกับเตียงอีกครั้งใช้สองมือแยกเรียวขาขาวเนียนออกห่างก่อนจะกดแนบไว้กับผืนเตียงแล้วกระแทกลงอย่างไม่ปราณี
เคยบอกแล้วว่าจะทำให้เดินไม่ได้ อยากเผลอและลองดีเอง...ต้องโดนแบบนี้
“อ่า...ฮานึล”
“เจ็บ อื้อ
อ๊า อ๊ะ เซฮุน อย่ารุนแรง อื้อ” ฮานึลจิกเล็บลงกับต้นแขนผมแน่น
ร่างกายเธอสั่นคลอนเพราะแรงกระแทกอันรวดเร็วผมก้มลงมองหน้าอกเธอแล้วก้มลงกวาดปลายลิ้นตวัดโลมเลียดูดดึงด้วยความรุนแรง
ฮานึลครางออกมาไม่ขาดปาก ช่องทางที่เชื่อมกันอยู่ตอดรัดตัวตนของผมจนอยากปลดปล่อย
เมื่อร่างกายเธอบีบรัดอีกครั้งผมจึงกดกระแทกลงไปรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม
เร็วขึ้นและดิบเถื่อนมากขึ้น สาเหตุมาจากการสะสมความต้องการมานานในช่วงเวลาที่เธอหายไปจึงทำให้ผมควบคุมอารมณ์ในมุมนี้ของตัวเองไม่ค่อยอยู่
ฮานึลปลดปล่อยอีกครั้งแล้วเลื่อนมือมากุมแก้มผมไว้เมื่อมรสุมของเราสองคนไม่ได้จบเพียงเพราะเธอเสร็จผมยังเดินหน้าเอารัดเอาเปรียบอีกคนอย่างไม่ผ่อนแรงแค่กลัวว่าจะสูญเสียเวลาดีๆไป...
ก่อนที่พรุ่งนี้อาจจะโดนเมียยำ
“เซฮุน...บะ เบาหน่อยได้ไหม มันเจ็บไปหมด ละ
แล้ว อ๊า...เบาๆ” เธออ้อนวอนผมทางสายตา สวย...ใช่สวยที่สุดในโลกของผมแต่จะให้เบาลงคงยาก
ผมควบคุมอะไรไม่ได้มันอยากปลดปล่อย
“ทนหน่อยสิครับเมียพี่ฮุน”
ผมก้มลงปิดปากเธอก่อนจะละฝ่ามือออกจากหน้าอกใหญ่แล้วเกาะยึดเอวคอดไว้แน่นก่อนจะกดสะโพกกระแทกเข้ากับกลีบกุหลาบอย่างไม่ผ่อนแรงซ้ำยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆและกดย้ำเข้าไปจนสุดทางแล้วปลดปล่อยด้านใน
ผมกระแทกย้ำๆอีกหลายครั้งพร้อมกับที่ร่างกายส่วนล่างของฮานึลยังนุ่มและกระตุกโอบรัดไว้แน่น
เธออ้าปากผ่อนลมหายใจเข้าออกไม่แพ้กับผมที่เหงื่อตกหยดใส่ร่างกายคนใต้ร่างอย่างกับไปวิ่งมาราธอน
“ถ้าฉันท้องนายจะทำยังไงฮะ!”
“ก่อนจะพูดแบบนี้ท้องให้สักคนก่อนไหม...อยากมีลูก”
ผมก้มหน้าลงไปใกล้อีกคนแต่เธอกลับผลักหน้าผมออกแล้วบึ้งตึงใส่ “โกรธหรอ”
“ไม่มั้ง”
“ง้อ”
ผมขยับตัวตนของตัวเองที่ยังคงค้างไว้ในร่างกายเธอช้าๆ
ทำเอาฮานึลตาโตแล้วพยายามดันหน้าท้องผมออก “ก็รู้ว่าไม่ได้ผลเธอจะดันทำไม”
“งือ...นายปล้ำฉัน ไอ้บ้า มันเจ็บ!”
“เจ็บหรือเสียวพูดให้ถูก” ผมเพิ่มความเร็วขึ้นในขณะที่อีกคนครางออกมาแล้วทำหน้าตาเจ็บปวด
ดูก็รู้ว่าการแสดง เธอไม่ได้ฝีมือห่วยแต่มันใช้กับผมไม่ได้... “ฮานึล...อย่ารัด”
“ก็พอสักทีสิ อ๊า...”
“เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยจะหยุดได้ไง”
เธอตีมือผมออกจากหน้าอกแล้วผงกหัวมองจุดที่เราเชื่อมต่อกันก่อนจะหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง
“อ๊า...ฉะ ฉันต้องแย่แน่ๆ...เซฮุนน่า...”
ยิ่งเธออ้อนผมยิ่งกระแทกเร็วขึ้นสุดท้ายก็ทนไม่ไหวสอดมือเข้าไปใต้ขาอีกคนแล้วจับยึดที่สะโพกสวยก่อนจะก้มลงไปจูบฮานึลอีกครั้งแล้วกดร่างกายตัวเองเข้าออกรัวเร็ว
“กับเธอฉันพอไม่ได้...อ่า” ผมปล่อยมือออกจากบั้นท้ายงอนงามแล้วจับขาฮานึลให้กางออก
ทั้งๆที่เพิ่งจะเสร็จไปเมื่อกี้แต่ช่องทางรักของเธอกลับไม่คลายตัวซ้ำยังรัดกันไว้แน่นอีก
“ใครกันแน่ที่แย่”
“อ๊า...อื้อ พอสักทีฉันไม่ไหว”
เธอครางออกมาเสียงดังลั่นแล้วเกาะไหล่ผมไว้ก่อนจะยืดตัวขึ้นมากอดรอบคอ “ลึกเกินไปแล้วนะเซฮุน...อ๊า
ฉัน...”
“ทำไม...” ผมกระซิบข้างหูเธอแล้วเป่าลมใส่เบาๆก่อนจะผลักอีกคนให้ราบไปกับเตียงแล้วกดกระแทกเข้าออกเสียงดังลั่นห้อง
ในหัวมันโล่งอีกแล้ว ผมอยากปลดปล่อย
สองมือคว้าเข้าที่หน้าอกทั้งสองข้างบีบขย้ำตามแรงอารมณ์ที่มันประทุอยู่ในตัวแล้วกดร่างกายเข้าจู่โจมซ้ำๆก่อนจะแช่คาไว้เพราะปลดปล่อยออกมา
“อ๊า...อื้อ อ๊ะ อ๊ะ อ่า...”
“อื้ม...อ่า...ยัยแม่มด”
“อ๊า...”
End Sehun Part
ฉันจะฆ่าเขาให้ได้เลยคอยดู...
แต่แค่ไม่มีแรงเท่านั้น เซฮุนยังตั้งหน้าตั้งตารังแกฉันด้วยการเล่นกับหน้าอกไม่หยุด
มันรู้สึกแปลกอีกแล้ว เขาต้องวางยากันแน่ๆ ทุกๆการกระทำ เนินนาน
ครั้งแล้วครั้งเล่าฉันก้มมองอีกคนที่โลมเลียอยู่ตรงกลางระหว่างขาแล้วร้องครางออกมาไม่หยุด
ฉันไม่สามารถควบคุมน้ำเสียงและร่างกายตัวเองได้
เซฮุนทำให้ฉันต้องการ...ทุกอย่างที่เป็นเขา
สุดท้ายก็จบที่คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วเริ่มใหม่...
“เจ็บไหม”
ฉันเกร็งตัวแน่นเมื่อถูกอีกคนเอ่ยถามชิดส่วนอ่อนไหว ลมหายใจร้อนๆและปลายลิ้นอุ่นๆยังไม่ขยับออกห่าง
ถ้าเป็นแบบนี้จะตอบได้ยังไงละในท้องมันปั่นป่วนไปหมดแล้ว “หวาน”
“อ๊ะ...เซฮุน!” ฉันเกร็งตัวไว้อีกครั้งเมื่อถูกรุกลานเข้ามา
ทั้งเจ็บและจุก ไม่ไหวแบบนี้มันมากเกินไป “อ๊า...พอแล้วนะ”
สองมือเอื้อมไปจับไหล่อีกคนแล้วเอ่ยบอก
แต่เซฮุนกลับยิ้มออกมาแล้วขยับช่วงล่างช้าๆจนฉันต้องจิกเล็บลงกับไหล่เขาอีกครั้ง
“เธอยั่ว” ใครเขายั่วกัน!
“เบาๆ เจ็บนะ” ไม่เลย...ไม่ฟัง!
ฉันทุบฝ่ามือที่อ่อนล่าลงไหล่เขาแล้วร้องครางเสียงน่าอายออกมาไม่หยุด จะว่ายังไงดี...
ร่างกายของฉันตอนนี้มันเกินขีดจำกัดไปแล้วเพราะนัมจูคนเดียวเขาทำให้ฉันตกอยู่ในสภาพแบบนี้
“อ่า...”
เซฮุนครางในลำคอแล้วกดร่ายกายเข้ามามากขึ้น รุนแรงขึ้นและรวดเร็วจนฉันหัวสั่นหัวคลอนแบบนี้ไม่เรียกว่าตายอดตายอยากแล้วละ
ฉันว่าเขาหื่นมากกว่า...
“บอกว่าอย่ารุนแรงไง”
พอโดนตะโกนใส่หน้าเข้าหน่อยเขาก็ก้มมาจูบปิดปากฉันไว้แล้ววนฝ่ามือรอบๆทรวงอกแล้วนวดเฟ้นอย่างกับว่าฉันไม่รู้สึกเจ็บ
“อื้อ!”
“ดีชะมัด” เขาแตะฝ่ามือวนลูบจุดเดิมซ้ำๆจนฉันต้องกัดฟันแน่นเพราะสัมผัสอันวาบหวาม
เพราะสู้กับอารมณ์ลึกในจิตใต้สำนึกไม่ไหวร่างกายจึงตอบกลับเขาไปด้วยการขยับส่วนล่างรับแรงกระแทกของคนด้านบน
เซฮุนก้มหน้าลงมาใกล้แล้วจูบลงที่แก้มฉันเบาๆ
เขายิ้มออกมาก่อนจะค่อยๆผ่อนแรงลงแต่ยังหนักแน่นและลึกซึ้งเหมือนเดิม
ทุกสัมผัสก่อนหน้านี้มันรุนแรงเกินร่างกายจะรับไหวจริงๆแต่ฉันก็สามารถผ่านมันไปได้แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะอ่อนโยนขึ้น
แต่กลับสร้างความปั่นป่วนให้ร่างกายฉันมากกว่าเดิม
เขาจูบซับเหงื่อตรงขมับเบาๆก่อนจะหยุดไปเฉยๆทั้งที่ฉันยังต้องการมันอยู่ เซฮุนเหวี่ยงฉันให้นอนคว่ำก่อนจะยกสะโพกขึ้นและฉันคิดว่าตัวเองคิดผิด...
ยิ่งเขาทำแบบนี้มันยิ่งกว่าคำว่ารุนแรงซะอีกเซฮุนกำลังจะฆ่ากันทางอ้อมแน่ๆ
ฉันกรีดร้องออกมาเมื่อตัวตนแข็งขืนส่งเข้ามาภายในร่างกายช้าๆ
จริงที่ฉันต้องการแต่มันไม่ใช่แบบนี้ ความรู้สึกของครั้งแรกตีเข้ามาในหัวทำให้ต้องเกร็งตัวไว้อย่างกล้าๆกลัวๆ
แต่คนหื่นยังไม่หยุดการกระทำ เขาคว้ามือมาด้านหน้าและบีบเค้นทรวงอกราวกับว่าต้องการให้มันแหลกสลายไปกับฝ่ามือร้อนๆ
“คุยกันหน่อยไหม”
สาบานว่าถ้าต่อต้านได้ฉันจะทุบให้เข้าโรงบาลไปเลย “ว่าไง ไม่คุยหรอ”
ฉันเอื้อมมือจับหัวเตียงไว้เมื่อเซฮุนกระแทกรัวเร็วมากขึ้น เขาทาบทับร่างกายลงกับแผ่นหลังจนฉันรู้สึกหายใจไม่ออกซ้ำตรงนั้นยังรังแกกันแบบไม่ผ่อนแรงแบบนี้ฉันจะคุยกับเขาได้ยังไง
“นาย อ๊า มันบ้า!
อ๊า อย่า...” เขาแกล้งฉัน!
“ตรงนี้หรอ”
เซฮุนกระแทกซ้ำๆยังจุดเดิมที่ทำฉันปั่นป่วนจนต้องปลดปล่อยออกมาเพราะความกระสันที่อีกคนมอบให้
ร่างกายฉันยังกระตุกรัดตัวตนที่ขยับเข้าออกแรงๆอยู่ภายในอย่างต่อเนื่อง
และฉันก็ใกล้จะเป็นบ้าเข้าไปทุกทีเมื่ออีกคนยืดตัวขึ้นก่อนจะยึดเอวฉันไว้แน่นแล้วส่งแรงลงมาจนร่างกายเราทั้งสองสั่นไหวไปพร้อมๆกัน
เป็นอีกครั้งที่ร่างกายของฉันได้รับความอุ่นร้อน
ไม่ชอบแบบนี้...ฉันกลัวว่าจะจัดการมันไม่ทันถ้าอีกคนยังตั้งหน้าตั้งตาทำเหมือนกับว่าต้องการให้คำพูดตัวเองเป็นจริง...
เซฮุนค่อยๆถอดร่างกายตัวเองออกช้าๆแล้วโอบฉันให้นอนหงายเช่นเดิม
เขากลับมาคร่อมก่อนจะจ้องมองจุดที่เราเคยเชื่อมกันแล้วขมวดคิ้วแน่นก่อนจะก้มลงแตะริมฝีปากตัวเองเข้ากับแก้มแล้วเลื่อนมาบดจูบลงเบาๆและผละออกเล็กน้อย
ดวงตาขี้เล่นมองฉันยิ้มๆแล้วเอ่ยคำพูดที่น่าตบแห่งปีออกมา...
“ฉันจะจับเธอ...” เขาไล้ปลายนิ้วไปที่แก้ม
สีข้างทรวงอกแล้วหยุดเล้าโลมมันอยู่เช่นนั้นทั้งๆที่ริมฝีปาก
ดวงตายังแนบชิดกับฉันไว้ไม่ห่าง “จับให้ไปไหนไม่ได้ จูบหรือกอดใครไม่ได้เลยคอยดู”
“นายจะทำอะไร”
ฉันเอ่ยเสียงแหบแห้งของตัวเองออกไปแล้วรวบรวมพลังกระซากมือเข้าที่หัวอีกคนจนเขาเบ้หน้า
แต่ฉันกลับต้องเจ็บปลายยอดอกเพราะแรงบีบจากปลายนิ้วไปด้วยจึงต้องปล่อยมือออกจากเส้นผมอีกคน
“ฉันเจ็บ”
“ฉันก็เจ็บ...อีกรอบไหม”
ฉันส่ายหน้ารัวๆแล้วพยายามผลักตัวอีกคนออกจากร่างกายให้เขาเลิกรุ่มร่ามกันสักที แต่เซฮุนทำแค่เพียงส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้
“ฉันจะไม่หยุดจนกว่าเธอไม่ไหว” ไอ้บ้า...
แกล้งตายเลยดีไหม...
แต่ถ้าทำอย่างนั้นเขาต้องรังแกฉันทั้งๆที่ยังหลับแล้วใครมันจะทนได้
เซฮุนจับขาฉันแยกออกจากกันอีกครั้งแล้วถูไถตัวตนเข้ากับจุดอ่อนไหวไปมา อื้อ...
ฉันกัดริมฝีปากแน่นเพราะความเสียว ยอมรับว่ามีอารมณ์ใครมันจะไปทนได้
เขาไม่ใช่ใครอื่นซ้ำเราก็เคย...
งือ...
“อ๊า...อื้อ...” ฉันแอ่นสะโพกรับตามสัญชาตญาณ
ถ้าถูกปลุกเร้าขนาดนี้มันคงต้านทานยากฉัน...อื้อ
“เธอนี่เด็ดชะมัดเลย...โคตรดี”
ฉันฟาดมือลงไหล่เซฮุนแล้วจิกแขนเขาไว้แน่นเมื่อบางสิ่งอย่างถูกส่งเข้ามาในร่างกายอีกครั้งมันใหญ่ขึ้นแบบนี้ฉันต้องแย่แน่ๆ
“ร้องดังแบบนี้ฉันทนไม่ได้นะ” เซฮุนเอื้อมมือมาปิดปากฉันไว้แล้วกดร่างกายตัวเองเข้าออกไปด้วย
“อื้อ...” ฉันได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ เซฮุนยังจ้องมองใบหน้าฉันแล้วทำหน้าตาทรมานใส่
ฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำหน้าแบบนั้นแต่ทุกครั้งที่ดวงตาคู่นี้จ้องเข้ามามันมักจะตามด้วยความรุนแรงเสมอ
เขาค่อยๆปล่อยมือออกจากปากแล้วเลื่อนลงไปจับเอวฉันไว้ก่อนจะกดร่างกายกระหน่ำรัวๆ
จากที่ก่อนหน้านี้ฉันเจ็บแต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนทั้งร่างกายมันชาไปซะทุกส่วน
อาจจะเป็นเพราะฝ่ามือและส่วนล่างของเขาที่ยังคงทำตามเจ้าของร่างไม่หยุด
ฉันกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อทุกอย่างหยุดลง... ถ้าฉันอ้อนวอนต้องโดนอีกแน่
“ไอ้บ้า! อื้อ...” พอฉันด่าออกไปเขาก็ก้มลงมาจูบแล้วผละออกก่อนจะเริ่มขยับอีกครั้ง
“ฉันพอก็ได้นะ”
คำพูดที่ดีที่สุดของวันนี้...แต่ “ถ้าเธอยอมอยู่ด้านบน”
เร็วกว่าคำพูด... เซฮุนเชื่อมร่างกายเราต่อกันอีกครั้งทำเอาฉันจุกไปทั่วท้อง
ยิ่งกว่าคำว่าอึดอัดซะอีก เขากอดรอบเอวฉันไว้ก่อนจะพลิกให้อยู่ด้านบนเพื่อทำตามที่ตัวเองพูด
ทั้งๆที่สูบแรงฉันไปเกือบหมดแต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้...
เขายืดตัวขึ้นมากอดรอบเอวฉันไว้บังคับให้ขยับรับตัวตนที่อยู่ด้านล่าง
ลึก... เซฮุนจูบเบาๆที่ปลายคางแล้วเริ่มเกมให้ มันคงเป็นเพราะฉันเคยยั่วเขาแบบนี้ใช่ไหมเลยโดนเอาคืน
อยากจะร้องไห้ออกมาจริงๆแต่ริมฝีปากไม่ว่างเพราะถูกอีกคนประกบจูบไม่ห่าง
ฉันเริ่มขยับร่างกายตอบโต้เขาช้าๆตามธรรมชาติแล้วยกสะโพกขึ้นอย่างยากลำบากก่อนจะกดมันลงไปตามเดิม
ยิ่งจุกมากเท่าไหร่ฉันยิ่งบีบรัดสิ่งที่อึดอัดอยู่ภายในมากขึ้นเท่านั้น
เซฮุนทิ้งตัวลงนอนราบก่อนจะทำหน้าตาทรมาน เขาครางอื้ออึงในลำคอแล้วสวนสะโพกขึ้นมาจนฉันจุกไปทั่วท้อง
“จุก...เซฮุนมันลึก”
“เดี๋ยวเธอก็รู้สึกดีเอง...อ่า...”
เมื่อคิดว่าปรับตัวได้ฉันจึงขยับรวดเร็วขึ้นตามแรงชักจูงจากคนใต้ร่าง
หัวฉันหมุนอีกแล้วเหมือนจะเป็นลมแต่ก็ไม่
มันว่างเปล่าและเหมือนว่าฉันอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเข็มนาฬิกาที่เดินรวดเร็ว ยิ่งขยับแรงขึ้นมากเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกดีแปลกๆ
“อืม...ฮานึลเร็วอีก”
“อ๊ะ...อ๊า”
เสียงครางดังออกมาจากริมฝีปากไม่หยุด ฉันห้ามมันไม่ได้เลย รวดเร็วและรุนแรง
เซฮุนยืดตัวขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะสอดแขนประคองขาฉันไว้แล้วกดร่างกายสวนขึ้นมารัวๆจนเราทั้งสองหยุดพร้อมกันก่อนที่คนใต้ร่างจะกระแทกร่างกายขึ้นมารัว...อีกแล้ว
“อะ อย่า!”
“อ๊า...”
“นายไม่ป้องกันแล้วยังทำแบบนี้อีก”
“หึ...ทำไม?
ยังมีแรงพูดอยู่แบบนี้ฉันว่าเราอย่านอนเลยดีกว่า”
ฉันฟาดฝ่ามือเข้ากับหน้าเซฮุนอีกครั้ง
เขาแค่ยิ้มบางๆก่อนจะเริ่มขยับร่างกายเข้าออก พังแน่ๆ...
ความเร่าร้อนของเขายังแผดเผาร่างกายฉันได้ทุกเมื่อ
ช่วงเวลาที่ยาวนานไม่ได้ยินคำพูดหวานหู แต่ทุกการกระทำฉันรู้ว่าเขากำลังตอกย้ำบางอย่างเพียงแต่ว่าส่งผ่านร่างกายเข้ามาอย่างหนักหน่วงแทน
ตัวตนของเขา ความรุนแรง อยากครอบครอง และอ่อนโยน ฉันสัมผัสได้...
แต่มันไม่มากไปหน่อยหรอ?
ฉันกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมกับอาการหัวหมุนทุกครั้งที่ถึงจุดสิ้นสุดก่อนจะเอนตัวลงนอนและปล่อยมือออกจากแขนเซฮุนยอมรับความบ้า
หน้ามืดของอีกคนต่อไป...
เย็น...
ฉันรู้สึกเหมือนตายแล้วและลอยอยู่บนผืนน้ำ
ทุกอย่างรอบตัวมันเย็นแต่กลับรู้สึกว่ามันช่วยบรรเทาร่างกายที่ระบมได้มากเหลือเกิน
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ
นี่...เขาโกรธฉันถึงขั้นเนรเทศออกจากห้องนอนเลยหรอ...
“ดีขึ้นไหม”
เสียงกระซิบติดใบหูทำให้ฉันต้องหันกลับไปมอง เซฮุนกำลังรวบผมฉันม้วนไว้และอีกอย่างฉันกำลังนั่งทับเขาอยู่ในสภาพร่ากายเปลือยเปล่ากันทั้งคู่
“เธอหลับไปก่อน...หรือสลบก็ไม่รู้”
“ไอ้บ้า!”
ฉันรีบขยับตัวห่างจากเซฮุนมานั่งติดยังขอบอ่างอีกด้านทั้งๆที่มันไม่ใหญ่เลย
“เออบ้า หายเจ็บแล้วหรอถึงปากดีแบบนี้” ฉันเบ้หน้าใส่เซฮุนเมื่อเขายื่นมือมาดึงตัวฉันไปคร่อมไว้
“ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้น”
“นายไม่คิดจะทำอีกหรอกใช่ไหม?”
“กลัว?...”
ฉันพยักหน้าให้เขาช้าๆแต่เซฮุนกลับกุมแก้มฉันไว้แล้วยิ้มออกมาอย่างน่ารัก
ทั้งๆที่มันไม่น่าใช่เวลาจะชมเขาสักเท่าไหร่ “ฉันนับวันมามากของเธอตลอด
ได้โอกาสพอดีเลย” หน๊อย!
“สาบาน?” เซฮุนส่ายหน้าช้าๆส่วนฉันก็เตะปลายนิ้วลงกับตรงกลางหน้าอกเขาแล้วบิดมันซะเลย
“เจ็บ...ซ้ำมาทำไง”
เขานิ่งมากจนฉันกลัวว่าคิดอะไรแผลงๆอยู่แต่กลับไม่ดึงมือฉันออก งั้นก็ได้โอกาสเอาคืน
“นายทำฉันยิ่งกว่านี้อีก”
“มันก็ไม่เจ็บเหมือนเธอบิดหรอกว่าไหม” เขาทำมันจริงๆเซฮุนคว้าหมับเข้าที่หน้าอกฉันทั้งสองข้างก่อนจะค่อยๆนวดเฟ้นจนฉันต้องปล่อยมือออกจากสิ่งที่บิดอยู่แล้วเปลี่ยนมารั้งมืออีกคนไว้แทน
“ฉันจะทำให้มันมีเยอะยิ่งกว่าเดิมเลยคอยดู”
“ปล่อยนะ เจ็บ”
“ฉันก็เจ็บ เขียวแล้วมั้งเนี่ย”
เขาก้มลงดูของตัวเองโดยไม่ละมือออกไปเลย ที่ฉันต้องเลิกดึงแขนอีกคนก็เพราะยิ่งฉันออกแรงดึงมือเขาออกมากขึ้นเท่าไหร่
เซฮุนก็ยิ่งกดน้ำหนักลงมากขึ้นเท่านั้น “ฮานึล...”
“ไม่ต้องเรียกเลยนะ”
ฉันตีมือเขาอีกครั้งเซฮุนก็ยอมปล่อยแล้วคว้าเอวฉันที่อยู่ใต้ฝืนน้ำให้แนบชิดลำตัวเขามากขึ้น
แต่ตรงนั้นมัน...“อะ อย่า...”
“มีอารมณ์”
“แต่ฉันเจ็บ... มากด้วย”
ฉันเอ่ยบอกทั้งที่ความจริงไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากเช่นเดียวกันกับเซฮุนแต่ต้องห้ามใจไว้ไม่ให้เกินเลยมากไปกว่านี้เดี๋ยวร่างกายจะแย่เอาเปล่าๆ
“ซะ เซ ฮุน อ๊ะ”
ฉันเกร็งตัวแน่นเมื่ออีกคนไล้ปลายนิ้วตามรอยแยกของส่วนอ่อนไหว
กรีดกรายจนฉันแทบบ้าซ้ำยังนวดคลึงปุ่มไว้สัมผัสแรงๆจนฉันหัวหมุน เขาคลึงหนักเบาไม่หยุด
ปลายนิ้วอีกข้างก็สอดเข้าไปด้านในตัวฉันช้าๆจนต้องเกร็งตัวรับ
“ทั้งคืนแล้วยังแน่น...เธอเป็นแม่มดหรอ”
ฉันตีมือลงที่ไหล่เขาจนมันแดง
พอสังเกตดีๆตามตัวเซฮุนมีทั้งรอยข่วนและรอยแดงเต็มไปหมด
ฉันเผลอยื่นมือไปลูบก่อนจะมองหน้าเขา “ไม่เจ็บหรอก เธอเจ็บกว่าฉันอีก”
“ตะ แต่ฉันทำร้ายนายนะ อ๊า...”
เซฮุนหยุดปลายนิ้วไว้ก่อนจะก้มใบหน้ามาชิดหน้าผากฉันแล้วกระซิบเบาๆ
“ไม่เป็นไร เธอทำร้ายฉันได้คนเดียว...”
ถึงจะเจ็บแค่ไหนแต่ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำร้ายร่างกายเขาได้ถึงขนาดนี้เพราะฉันถะนุถนอมมันมาตลอด
หน้าขาวแดงเป็นรอยมือไม่พอไหล่ยังมีรอยกอดและแขนยังเป็นรอยข่วนอีก ฉันก้มหน้างุดแล้วยกตัวออกจากปลายนิ้วอีกคนเซฮุนเอื้อมมือมากอดเอวฉันไว้อย่างงงๆแล้วขยับมาใกล้เพื่อมองหน้า
“ขอโทษนะ”
“ครับ”
เขายิ้มออกมาแล้วมองหน้าอกฉันก่อนจะรีบละสายตาไปทางอื่นแล้วกลืนน้ำลาย “เอ่อ...”
เหมือนเด็กอีกแล้ว...ทั้งๆที่เมื่อคืนอย่างกับเป็นคนละคน “ขอโทษฉันงั้นหรอ”
“ทั้งเรื่องที่ทำนายเป็นรอยแล้วก็เรื่องที่ให้คนอื่นจูบ”
“เรื่องแรกไม่เป็นไรแต่เรื่องที่สองน่ะ...เป็น”
“แล้วฉันต้องทำยังไง”
ฉันนั่งลงทับหน้าตักเขาอีกครั้งก่อนจะส่ายสะโพกวนเสียดสีกับรางกายแข็งขืนของคนใต้ร่าง
ฉันไม่ได้ยั่วหรือแกล้งแต่ฉันแค่อยากทำให้เขามีความสุขอย่างน้อยๆอาจจะทดแทนที่เผลอทำร้ายเขาสักหน่อยก็ยังดี
“อ่า...ไม่เจ็บแล้วหรอ”
ฉันส่ายหน้าก่อนจะจับตัวตนของเขาขึ้นแล้วใช้มืออีกข้างแยกร่างกายตัวเองและกดสะโพกลงช้าๆทำเอาอีกคนตาเหลือกมอง
ฉันเลยส่งวิ๊งให้เซฮุนครั้งหนึ่งแล้วค่อยๆกดสะโพกลงจนเกือบสุดแต่กลับต้องนั่งเจ็บปวดเมื่อมันเริ่มขยายขึ้นอีกในตัว
“อ่า...ฮานึล แน่นซิบ”
“ฉันจุกจังเลยเซฮุน”
“เธอได้จุกไปตลอดชีวิตนั่นแหละน่า...อ่า...อย่าพูดมากขยับได้แล้ว”
ฉันยกสะโพกขึ้นก่อนจะกดลงช้าๆเพราะความแน่นแล้วเริ่มขยับแรงๆถึงมันจะเจ็บและรู้สึกจุกอยู่บ้างแต่ก็ทำให้วาบหวามไม่ใช่น้อย
ฉันขยับขึ้นลงรับตัวตนอีกคนจนน้ำในอ่างกระเพื่อมออกอย่างรวดเร็ว
เซฮุนจับหน้าอกฉันไว้ก่อนจะก้มลงดูดเม้มด้วยความรุนแรงไม่อยากจะยอมรับเท่าไหร่ว่าถึงจะรู้สึกเจ็บแต่ก็ชอบไม่ใช่น้อย
บางทีเราอาจจะเป็นโรคจิตกันทั้งคู่...
“อืม...อ๊า แรงไปแล้วฮานึลเดี๋ยวก็ตายกันก่อนหรอก”
ฉันส่ายหน้าแล้วขยับเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงปลายทางก่อนจะกดลงแนบแน่นแล้วหายใจหอบถี่เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง
“อ๊า...เธอ...”
“หื้ม?”
ฉันก้มลงสัมผัสริมฝีปากคนใต้ร่างช้าๆก่อนจะกวาดปลายลิ้นเลียรอบๆแล้วส่งเข้าไปด้านใน
เซฮุนจับบั้นท้ายฉันไว้แน่นแล้วยกตัวขึ้นจากอ่างก่อนจะเดินไปยังฝักบัวทั้งที่เราสองคนยังตัวติดกัน
“อื้อ อ๊ะ มัน...อย่าเพิ่งเดิน”
“หึๆ”
บางทีฉันอาจจะเดาผิดที่คิดว่าเขาพามาอาบน้ำ
สองขากอดรอบเอวอีกคนไว้แน่นและยังดีหน่อยที่เขาช่วยประคองไว้ฉันสัมผัสถึงพนังเย็นเฉียบเมื่อแผ่นหลังถูกอีกคนดันชิดก่อนจะกดกระแทกแก่นกายเข้ามารัวเร็วจนต้องผละริมฝีปากออกเพราะความเจ็บจากจุดที่โดนย้ำอยู่ภายใน
“อ๊า เซฮุน ไม่เอาแบบนี้สิ อื้อ”
“เธอทำฉันค้าง”
เขาบอกชิดริมฝีปากแล้วกดร่างกายเข้าใส่ไม่ยั้ง
ฉันกอดรอบคออีกคนไว้แล้วกัดฟันแน่นเพราะความรู้สึกหลากหลายกำลังเข้าโจมตี
“อื้ม...ฮา...นึล”
เซฮุนครางเรียกชื่อฉันแล้วรังแกจุดเดิมๆกันไม่หยุด
ฉันรู้ว่าร่างกายเริ่มสั่นเนื่องมาจากความรุนแรงของเซ็กส์ในลักษณะนี้
เขาเพิ่มแรงโหมใส่ฉันมากขึ้น รวดเร็วจนตามแทบไม่ทันสุดท้ายแล้วเซฮุนก็หยุดลงและทิ้งความอุ่นร้อนไว้ให้ฉันเช่นเดิมแต่ยังไม่ถอดตัวตนออกไปแล้วเริ่มขยับแกล้งฉันอีกครั้ง
...เพราะเขากำลังหัวเราะ
“ผลของการทำท่าน่ารัก”
“ปล่อยเลยฉันจะอาบน้ำ ถอดออกไปแล้วพอได้แล้ว
อื้ม...”
“รู้ครับรู้ อ่า...แดงขนาดนั้นยังกล้ายั่วอีก”
“ไอ้ลามก” ฉันฟาดมือลงแขนเซฮุนเบาๆ
ส่วนเขาก็ยิ้มออกมาแล้วค่อยๆปล่อยขาฉันลงทีละข้างช้าๆ
เมื่อเท้าทั้งสองข้างแตะลงบนพื้นเย็นๆกลับรู้สึกสั่นและอ่อนแรงเหมือนคนใกล้ตายฉันหันหน้าเข้าหาฝักบัวแล้วใช้มือยันพนังตรงหน้าไว้เพราะกลัวว่าจะล้ม
ปวดหัวซิบ...
“ฉันช่วยดีว่า เธอไม่ไหวหรอก”
ฉันพยักหน้าให้เขาอย่างเหนื่อยใจแต่ก็เหมือนกับว่าเป็นการเปิดทางให้เซฮุนเมื่อเขากดสะโพกฉันลงแล้วดันบั้นท้ายขึ้นก่อนจะจับยึดไว้แล้วสอดแทรกร่างกายแข็งขืนของตัวเองเข้ามาช้าๆ
“ค่าอาบน้ำให้”
“อื้อ...ฉันโกรธนายแล้ว!”
“งั้นต่อจากค่าอาบน้ำเดี๋ยวง้อต่อ”
“พอเถอะนะ”
เขาขยับเขาออกแล้วยังยึดสะโพกฉันไว้แน่นจนขยับหนีไปไหนไม่ได้ มีเพียงฝ่ามือหนาที่ยังพอช่วยพยุงร่างได้บ้าง
เซฮุนปล่อยมือออกแล้วคว้าเข้าที่ทรวงอกก่อนจะอัดร่างกายของตัวเองเข้าใส่ฉันไม่หยุด
คิดแล้วโมโหจริงๆเขามันฉวยโอกาสที่สุดถ้าพักฟื้นมีแรงเมื่อไหร่ฉันจะเตะลูกชายเขาให้ใช้งานไม่ได้เลยคอยดูเถอะ!
“แค่รอบนี้ นะ”
“อื้อ”
ฉันกดสะโพกกลับเพื่อให้ทุกอย่างจบลงเร็วขึ้นเซฮุนครางออกมาเบาๆต่างจากฉันที่เม้มปากไว้แน่นเพื่อปกปิดอารมณ์จากความต้องการของตัวเอง
ฉันเพิ่งรู้ว่ามันเป็นเพราะเสียงร้องบ้าๆนี่เซฮุนถึงไม่หยุดรังแกกันซะที
ฉันคว้ามือข้างหนึ่งเข้ากุมมืออีกคนที่นวดเฟ้นหน้าอกแล้วพยายามแกะออกเพราะเขาใช้แรงไปกับมันมากเกินไป
ฉันเจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว...
“อ่า...”
ฉันหายใจเหนื่อยหอบเมื่อสงครามของเราจบลงเซฮุนกอดรอบเอวฉันไว้แล้วระดมจูบตั้งแต่คอไปยังหัวไหล่
ฉันหันกลับไปหาเขาแล้วลูบเบาๆที่ใบหน้าก่อนจะซบลงบนแผ่นอกกว้างเมื่อรู้สึกว่าร่างกายมันไม่ไหว...
“ฝันดี ฮ่าๆ”
อ่านแล้วกลับไปเม้นท์ด้วยนะรีดเดอร์...
ð http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1369928&chapter=54
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น